Bondgenoot van cipiers
Het Vlaams Belang heeft ten zeerste begrip voor de staking en de acties van de cipiers. Zij zijn immers het eerste en grootste slachtoffer van de systematische verwaarlozing van de penitentiaire sector door de opeenvolgende ministers van Justitie en Financiën. In plaats van te investeren in de modernisering van de gebouwen, in een verbeterde beveiliging en de uitbreiding van de celcapaciteit, heeft men jarenlang geïnvesteerd in een drastisch versneld vrijlatingsbeleid en in een absurde inflatie van rechten voor de gedetineerden.
Het directe gevolg hiervan is de felle achteruitgang van de werkomstandigheden voor het gevangenispersoneel. Niet alleen is het patrimonium op veel plaatsen sterk onderkomen, bovendien barsten de gevangenissen uit hun voegen, zelfs nu het gros van de veroordeelden onder de drie jaar thuis mag genieten van een enkelbandregime. De bouwplannen van de regering volstaan in de verste verte absoluut niet om aan de schrijnende noden tegemoet te komen: ze zijn gericht op het actueel -kunstmatig laag- aantal gedetineerden en niet op de werkelijke behoeften. Het enige wat voor de regering telt, is het comfort van de gedetineerden (één man per cel, een principe waarvan men in de buurlanden al lang is afgestapt) en niet de beveiliging van de samenleving.
Intussen worden ook de nefaste gevolgen duidelijk van de fameuze wet-Dupont, waarmee Verwilghen en Onkelinx, met de steun van CD&V, een buitenproportioneel aantal basisrechten heeft toegekend aan de gevangen. Door het ongebreideld aantal (voor)rechten en de hopeloos ingewikkelde tuchtregeling, verliezen de cipiers steeds meer autoriteit en nemen het druggebruik en het geweld tegen het gevangenispersoneel hand over hand toe. Het Vlaams Belang heeft zich destijds als enige partij krachtig tegen de wereldvreemde wet-Dupont verzet en krijgt helaas ook in dit dossier gelijk. Het is hoogst pijnlijk dat nu ook al in de gevangenissen zelf voor een lik-op-stuk-beleid moet gepleit worden.
Het Vlaams Belang is in dit dossier de bondgenoot van de cipiers en het overige gevangenispersoneel. De omvorming van gevangenissen tot veredelde internaten moet ongedaan gemaakt worden. Wij pleiten uitdrukkelijk voor een terugschroeving van de vele faciliteiten waarover de gedetineerden meteen na hun veroordeling beschikken. In de plaats daarvan moet er een streng basisregime komen, dat pas geleidelijk aan, na langdurig voorbeeldig gedrag, versoepeld kan worden.
Het gevangenispersoneel moet de middelen krijgen om drugs beter op te sporen (met vaste drugshonden per gevangenis en verplichte tests), druggebruik harder te bestraffen en een kordaat ontwenningsbeleid te voeren. Uiteindelijk zijn ook de gedetineerden zelf daar het best mee gediend.
