Wie waakt er over de kwaliteit van de wet ?
Van een aquarium vol vissen kan men gemakkelijk vissoep maken, maar omgekeerd is veel moeilijker misschien wel onmogelijk.
Laat het nu juist dat schier onmogelijke zijn wat we in dit land zouden moeten kunnen als het gaat over de gigantische wirwar aan wetgeving die we momenteel hebben. De huidige hyperlexie tast immers in stijgende mate de rechtszekerheid en het rechtsgevoel aan. Bovendien is dit ook nefast voor de creativiteit en ondernemerszin in onze samenleving. Er moet dus gehandeld worden.
De enige zaken die immers echt onmogelijk te realiseren zijn, zijn die waaraan men niet begint.
In de senaat wordt binnenkort een commissie Wetsevaluatie opgericht. Dit is broodnodig aangezien er momenteel eigenlijk niemand waakt over de kwaliteit van de wet. Democratische legitimiteit is absoluut geen waarborg van kwaliteit.
Ons land hinkt al enige decennia achterop met de ontwikkeling van een wetgevingbeleid.
Er zijn hieromtrent nochtans al vele aanbevelingen en voorstellen geformuleerd door allerlei deskundigen ter zake. De toenemende kritiek in de rechtsleer, de pers en van de rechterlijke macht is dan ook zeer terecht.
Er is veel werk aan de winkel qua vorm (legistiek, taal en stijl), qua wettigheid, coördinatie en codificatie evenals de toetsing van de huidige wetten aan onze veranderende moraal. Wetgeving moet immers constant getoetst worden aan onze maatschappelijke waarden en noden.
De senaat is de uitgelezen plaats om toezicht te houden op het wettelijk overzicht en de kwaliteit van onze wetgeving, maar het is nog maar de vraag of de senaat beschikt over de nodige middelen en deskundigheid om een taak als deze, die haar op het lijf geschreven is, waar te kunnen maken.
Er moet eigenlijk vooraf werk gemaakt worden van een fundamentele hervorming van de legistieke instellingen in ons land. Wetsevaluatie dient immers te kaderen in de alomvattende besluitvorming, zijnde momenteel federaal, Gemeenschappelijk en Gewestelijk niveau.
Het allerbeste zou het simpelweg moeten gebeuren op Vlaams vlak, in een Vlaams parlement dat omnipotent is voor de onafhankelijke Vlaamse staat en haar wetgeving.
Tot dan moet de juridisch-legistieke begeleiding van ons wetgevend proces gebeuren op de meest aangewezen plaats, zijnde de senaat, waar Gemeenschappen en Gewesten elkaar ontmoeten, in theorie althans.
Legisprudentie en “wetgevingswetenschap†is meer dan ooit noodzakelijk. Kwaliteit en de beginselen van behoorlijke wetgeving moeten dringend terrein winnen op de regelneverij en het rechtsvindingproces.
Wetgeving is spijtig genoeg vaak de vrucht van ingewikkelde politieke compromissen waardoor de wetgevingstechniek uit het oog verloren en de juridische kwaliteit van het compromis zwaar gehypothekeerd wordt.
Het wetgevingsproces zit altijd geklemd tussen juridisch-wetenschappelijke rationaliteit en politieke opportuniteit. Een kwaliteitsbeleid moet een evenwicht vinden op de dunnen koord hiertussen en dit vereist cultuur en inzicht.
Alle middelen, dus ook een commissie Wetsevaluatie in de senaat, die nuttig kunnen bijdragen tot de kwaliteit, eenduidigheid, overzichtelijkheid, efficiëntie, legitimiteit en toegankelijkheid van onze wetgeving moeten ingezet worden. Daar wordt iedereen beter van.
22.5.5.12 15.14.20.12.5.4.9.14.7.19.16.12.5.26.9.5.19
