1 op 5 Antwerpse steuntrekkers is geregulariseerde illegaal

Een jaarlijks terugkerend fenomeen is het tekort in de OCMW-begroting. Zo kende de OCMW-jaarrekening in 2011 een aanzienlijk tekort van 13,7 miljoen Euro. Voor 2012 wordt het tekort geraamd op 13,3 miljoen euro. Voor 2013 schat men zelfs een tekort van 19,6 miljoen (dixit verslag Inspectie Financiën oktober 2012). De Stad Antwerpen, dus de Antwerpse belastingbetaler, is wettelijk verplicht OCMW-tekorten bij te passen. Jaarlijks gaat er dus een aanzienlijke som belastinggeld naar het in evenwicht brengen van de OCMW-begroting. Geld dat hierdoor niet geïnvesteerd kan worden in andere zaken zoals onderwijs, veiligheid, mobiliteit,…

Het is een gekend feit dat deze tekorten uit het verleden voor een groot deel werden veroorzaakt door geïmporteerde armoede ten gevolge het opengrenzenbeleid van de federale regering. De situatie zal er niet op verbeteren! Het tekort dat in 2011 werd bijgepast was gebaseerd op de resultaten van 2010 toen het percentage vreemdelingen 58% van het aantal bijstandstrekkers bedroeg. Thans is dit opgelopen tot 65,6% (2013). Antwerpen draagt dus grotendeels de financiële gevolgen van het lakse uitwijzingsbeleid, de collectieve regularisaties en de quasi onbestaande migratiestop. Maar ook van het vreemdelingenpamperbeleid van de voorbije legislaturen dat van onze stad het beloofde land heeft gemaakt voor gelukszoekers afkomstig van alle uithoeken van de wereld.

Het sociaal en financieel draagvlak is voor Antwerpen meer dan overschreden. Aan het huidige instroomritme is het immers onmogelijk om nog een efficiënt inburgeringsbeleid te voeren. Ook al worden er aan de lopende band inburgeringscursussen en taallessen gegeven en worden tienduizenden vreemdelingen via het systeem van sociale tewerkstelling, ten laste van de overheid, tewerkgesteld. Dan nog zal slechts één op vier nadien via de reguliere arbeidsmarkt een job vinden en zelf bijdragen aan onze maatschappij. We zitten dus m.a.w. opgescheept met duizenden nieuwe stadsbewoners die afhankelijk zullen blijven van overheidssteun.

Het is dan ook duidelijk dat deze ongecontroleerde instroom een loodzware belasting betekent voor het ultieme vangnet dat onze maatschappij heeft voorzien voor zijn behoeftigen. Door de feitelijke open grenzen en het aanzuigeffect van het jarenlange pamperbeleid, dreigt de last daarenboven zo zwaar te worden dat het vangnet scheurt. Het zal dan ook zoals altijd de Antwerpenaar zijn die hiervan de rekening krijgt doorgeschoven. Want nadat hij via zijn belastinggelden heeft betaald voor het multiculturele Sinterklaasbeleid zal er voor hem niet veel overschieten als hij zelf behoeftig zou worden.

Dit alles is voor het Vlaams Belang onaanvaardbaar. De welzijnszorg die door onze ouders en grootouders werd opgebouwd en die door ons belastinggeld in stand wordt gehouden mag niet worden verpletterd onder de massale instroom van zij die nooit hebben bijgedragen aan het systeem.