Brussel en de Brusselaars verarmen. Hoog tijd voor efficiënte maatregelen !

Vandaag luidde Brussels minister-voorzitter Charles Picqué (PS) de noodklok over de precaire financiële situatie van de Brusselaars en de Brusselse gemeenten en Gewest.

Op amper twaalf jaar tijd&nbspis de gemiddelde Brusselaar maar liefst tien procent armer geworden.&nbspZo is de gemiddelde Brusselaar intussen tien procent armer dan de gemiddelde Waal. Het aantal steuntrekkers in Brussel is dan ook dramatisch hoog geworden.

&nbsp

Deze cijfers verwonderen niet. De opeenvolgende hoofdstedelijke regeringen, met de PS op kop, hebben jarenlang een wanbeleid gevoerd waarbij iedereen met een beetje een inkomen uit Brussel werd verjaagd, en werd vervangen door asielzoekers en illegalen zonder financiële middelen.

&nbsp

Het spreekt vanzelf dat het koesteren en het bepamperen van bepaalde groepen in de Brusselse samenleving gebeurt om electorale redenen. Vooral de P.S. en de Cdh rekenen op de uitbreiding van hun kiespubliek.

De prijs die voor de import van armoede betaald wordt is bijzonder zwaar : de Brusselaars met een inkomen, voelen zich niet meer thuis in hun wijk, en verhuizen. Stadsvlucht is het juiste woord.

&nbsp

Vlaams Belang pleit dan ook voor structurele oplossingen ter zake, en niet voor de gemakkelijkheidsoplossingen van de Brusselse Hoofdstedelijke&nbspregering: het opnieuw gaan bedelen aan de federale poort.

&nbsp

Brussel moet langs de ene kant een beleid voeren dat er op gericht is om bedrijven en zelfstandigen (en dus potentiële werkgevers) naar Brussel te lokken in plaats van ze weg te jagen; en anderzijds ook een beleid om de meer gegoede Brusselaars in Brussel te houden.&nbspWe denken in die optiek aan een doordacht en doorgedreven beleid rond mobiliteit en fiscaliteit, maar zeker ook rond veiligheid en kwaliteitsvol onderwijs.

&nbsp

– Mobiliteit : het verkeersinfarct in&nbspen om Brussel is een belangrijke factor voor bedrijven om zich niet in, maar net buiten Brussel te vestigen, teneinde de mobiliteit van personeel, klanten, leveranciers, .. te garanderen. De opeenvolgende Brusselse regeringen zijn er nooit in geslaagd om dit probleem op een adequate manier met enige toekomstvisie aan te pakken. Het volstaat hier om bijvoorbeeld te verwijzen naar de onwil van het Gewest om de Ring rond Brussel in het zuiden te voltooien.

– Veiligheid : de groeiende onveiligheid maakt eveneens dat Brussel niet aantrekkelijk is om er zich als bedrijf of werknemer te vestigen. Veiligheid moet een Brusselse topprioriteit worden!

&nbsp– Opleiding : degelijk geschoold en liefst tweetalig personeel is in Brussel vaak moeilijk te vinden. De nefaste onwil van de Brusselse overheden om een degelijke taalpolitiek te voeren die tweetaligheid ook effectief stimuleert is dan ook een belangrijke rem op de economische ontwikkeling van Brussel.

&nbsp

Alle andere pseudomaatregelen zoals de Brusselse Hoofdstedelijke Regering die graag hanteert, zijn slechts doekjes voor het bloeden.