Debat over regeerverklaring in Senaat

Na de Kamer heeft nu ook de Senaat een debat gevoerd over de regeerverklaring van premier Di Rupo. VB-fractieleidsters Anke Van dermeersch counterde de uitspraak van Di Rupo dat hij de communautaire problemen van dit land heeft opgelost door te stellen dat hij maar best deze illusie opbergt. De zesde staatshervorming maakt de bestuurlijke wanorde en inertie groter dan ooit tevoren en heeft de roep naar Vlaams zelfstandigheid absoluut niet gebroken, wel integendeel. Zij doorprikte ook de tegenwoordig populaire voorstelling van zaken dat het communautaire nu maar beter wijkt voor het sociaal-economisch herstel met de vaststelling dat de grootste sociaal-economische herstelmaatregel die er kan worden genomen juist bestaat in de splitsing van dit land.

Dàt er dringend nood is aan een sociaal economisch herstel en deze regering op dat vlak maar wat zit aan te modderen, bewees Van dermeersch aan de hand van cijfers over het aantal faillissementen, de werkloosheid, de dalende investeringen, de belabberde concurrentiekracht enz. Het relanceplan waar deze regering zo hoog mee oploopt, is volgens Van dermeersch echt wel een lachertje! Hetzelfde geldt voor de begrotingsinspanningen: veel begroting, maar weinig inspanning, en dat terwijl werkgevers én werknemers door deze belastingregering zwaar in hun portefeuille worden getast.

Inzake veiligheid en justitie, zo stelde Van dermeersch, blijft de situatie nog altijd uiterst bedroevend: deze regering slaagt er absoluut niet in om de onveiligheid en de straffeloosheid in te perken. Ook de armoedeproblematiek krijgt deze regering niet onder controle en de pensioenen behoren tot de laagste van het land. Wat de vreemdelingenproblematiek betreft, wordt staatssecretaris De Block door de media wel de hemel in geprezen, maar België blijft een immigratieparadijs.

Het besluit van Van dermeersch was dan ook duidelijk: “Het kasteel brandt af. Ofwel steekt u de handen uit de mouwen en blust u zelf de brand ofwel belt u de pompiers. Maar doe iets!”

Tussenkomst:

Mijnheer de eerste minister,

U bent een grappig man. Echt waar, ik kan uw zin voor humor echt wel hebben. U gaat er prat op dat u dit land uit de communautaire problemen heeft gehaald. Dat MOET wel een grap zijn, met de zesde staatshervorming beleeft dit land alweer een nieuw hoogtepunt van surrealisme.

Met de zesde staatshervorming wordt de staatkundige wanorde, de bestuurlijke chaos in dit land alleen groter dan ooit te voren. De versnippering van bevoegdheden en de verstikkende inmenging van het federale machtsniveau in het beleid van de deelstaten zal nog nooit zo groot zijn als na deze hervorming.

U kwam ons wijsmaken dat het zwaartepunt bij de deelstaten zou liggen. Maar de enige spelverdeler in het Belgische staatshuishouden is en blijft de federale overheid, die alle essentiële touwtjes stevig in handen blijft houden. Ceci n’est pas une réforme de l’état, het is inderdaad surrealistisch.

Uw zoveelste staatsmisvorming is niet meer dan een wanhopige poging om de boel bij elkaar te houden. Het voornaamste resultaat daarvan is dat het hele bestuurlijke apparaat op alle niveaus nog stroever zal draaien dan al het geval is, dat de bestuurlijke inertie en inefficiëntie met deze zesde staatsmisvorming alleen maar verder zal toenemen, dat het nog moeilijker zal zijn om de beleidsmaatregelen te nemen die noodzakelijk zijn.

Dat allemaal samen, mijnheer de eerste minister, – u weet dat – maakt de nood aan fundamentele hervormingen in de toekomst nog groter, is het niet morgen, dan zal het overmorgen zijn. Maak u dus maar geen illusies: u heeft de roep naar Vlaamse zelfstandigheid niet gebroken. Hoogstens heeft u, dank zij de collaboratie van enkele Nederlandstalige B-partijen, wat tijd gekocht. Maar fundamenteel blijft het communautaire probleem bestaan. Het existentiële probleem waar dit land mee worstelt, blijft meer dan ooit gesteld. Ceci n’est pas une pays.

U hebt zogezegd de grootste staatshervoming aller tijden gerealiseerd. De grootste, zoals de Titanic het grootste passagiersschip van zijn tijd was, en de Sowjetunie het grootste land. U weet wat met beiden is gebeurd.

Mijnheer de minister, als voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid zouden wij u eigenlijk dankbaar moeten zijn. Uw arrogante, door Franstaligen gedomineerde regering en uw onrechtvaardige staatshervorming hebben meer Vlamingen dan ooit overtuigd van de noodzaak België op te breken en een eigen onafhankelijke staat te stichten.

Het vertrouwen in de federale regering is bij de Vlamingen gedaald tot 11,8%

Waar u, dank zij de collaboratie van die Nederlandstalige B-partijen, wel in geslaagd bent – dat moet ik u nageven – is om strategisch de bakens verder in het voordeel van de francofonie te keren. Brussel wordt meer dan ooit een derde gewest, een super gewest-gemeenschap, waarmee u de Vlaamse hoofdstad uit Vlaanderen wegsnijdt.

U bent er zelfs in geslaagd Vlaams-Brabant op justitieel vlak uit Vlaanderen los te weken. En de randgemeenten worden weer een stuk dichter bij Brussel-derde-gewest gebracht.

De welvaartsoverdrachten van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel zullen omvangrijker zijn dan we ooit hebben meegemaakt en worden weer voor langere tijd verzekerd. Dat zijn de zogenaamde “verdiensten” van deze staatshervorming, maar – hoeft het gezegd – ze komen Vlaanderen niet ten goede, wel integendeel.

Ik begrijp dus dat u, nadat u als eerste minister van de francofonie zoveel buit heeft binnengehaald, geen vragende partij meer bent voor een zevende staatshervorming. In de perceptieoorlog die momenteel wordt gevoerd, wordt er dan ook beargumenteerd dat in de volgende legislatuur alle aandacht naar het sociaal-economische herstel moet gaan en niet meer naar het communautaire.

Dat is in deze tijden van crisis propagandistisch vanzelfsprekend een goede zet, want een verlokkelijke gedachte waarmee heel wat kiezers kunnen worden misleid. Maar het is en blijft een valse gedachte.

Het sociaal-economische herstel van Vlaanderen en Wallonië is en blijft immers onverbrekelijk verbonden met de Gordiaanse communautaire knoop die u helemaal niet ontward heeft.

De splitsing van dit land, dàt is de grootste sociaal-economische herstelmaatregel die er kan worden genomen. De Belgische boedelscheiding is en blijft het alfa en het omega om de sociaal-economische problemen van de twee volkeren in dit land fundamenteel te kunnen aanpakken.

Mijnheer de eerste minister,

De communautaire, sociaal-economische en andere problemen van dit land kunnen immers niet worden opgelost met de klassieke Belgische recepten waarop u en uw PS het patent hebben, maar enkel en alleen met een fris nieuw Vlaams recept.

Uw zogenaamd lekker Belgisch recept bestaat enkel uit vervallen ingrediënten, een gekabbelde saus, en een oven die vooral koude lucht blaast. Ons land kampt met nogal wat verschillen, en ook de eetgewoonten kunnen nogal uiteenlopend zijn. Maar er zijn er maar weinigen in Vlaanderen die uw potje nog lusten. Met die vervallen ingrediënten, heeft het zelfs geen zin meer om de hulp in te roepen van SOS Piet. Wat we nodig hebben is een volledig nieuw huis en een volledig nieuwe keuken, van Dovy bijvoorbeeld: gemaakt alsof ze voor onszelf zijn.

Mijnheer de minister,

Kortom, uw staatshervorming is een pyrrusoverwinning. Geniet nog maar enkele jaren van uw Franstalige Brussel, voor het een islamitisch kalifaat is geworden.

Geniet van uw onrechtmatige verovering van een Vlaamse stad.

Geniet maar met volle teugen van de macht en de glorie, want het zal allemaal niet lang meer duren. Nog eventjes, nog enkele jaren, hoogstens nog één generatie, en u zult als Franstalige in uw pas veroverde stad zelf tot een minderheid behoren. Dank zij uw geniale immigratiebeleid – en al u de nuances van het Nederlands niet goed begrijpt: dit is sarcasme – zal de meerderheid van de inwoners van Brussel binnenkort niet meer de taal van Molière, Mauriac en Saint-Exupéry spreken, maar een mengelmoes van niet-Europese talen. U heeft dus een kortstondige overwinning gehaald.

U zit in Brussel, zoals Napoleon in de winter van 1812 in Moskou zat.

Mijnheer de minister, collega’s,

Rector Rik Torfs kon het niet beter zeggen en wie ben ik om een christendemocratische rector tegen te spreken. De resultaten die u in uw verkiezingsshow van vorige week met overdreven fierheid naar voren bracht, waren het resultaat ‘van een combinatie van toeval en niets doen’. Een uitspraak die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat, uitgerekend van iemand die ooit deel uitmaakte van uw regeringscoalitie.

Vorige maand kwamen door faillissementen meer dan 2.800 mensen op straat te staan. Deze en andere cijfers geven nu al aan dat u voor het volledige jaar 2013 afstevent op trieste recordcijfers voor wat betreft de ontslagen. Het aantal werkzoekenden piekt in ons land momenteel op zo’n 660.000, of bijna negen procent. Vlaanderen telt hiervan bijna 237.000 niet-werkende werkzoekenden, wat er maar liefst 20.500 meer zijn dan vorig jaar. Een stijging met maar liefst 9,5 procent. En ook de jongerenwerkloosheid, waarover u met geen woord in uw beleidsverklaring rept, blijft stijgen. Zo groeit de groep Vlaamse werkloze jongeren tussen de 20 en de 25 jaar met maar liefst 11,6 procent ten opzichte van vorig jaar. De invulling van de beloofde 10.000 stageplaatsen raakt amper van de grond.

In de eerste negen maanden van dit jaar gingen 8.904 ondernemingen over kop. Vorige maand alleen al werden meer dan 1.330 bedrijven failliet verklaard, wat volgens het handels- en economisch informatiekantoor Graydon een nieuw triest Belgisch record is. Mijnheer de Eerste Minister, tegen eind dit jaar zal u meer dan waarschijnlijk 11.000 ondernemingen verloren zien gaan. Nooit eerder gingen zoveel bedrijven op de fles, en de stijging is zowel een feit in Brussel, Wallonië en – minder uitgesproken – in Vlaanderen.

Het aantal buitenlandse investeerders dat zich uitgesproken positief heeft uitgelaten over de mogelijkheden van België om de crisis te overwinnen, is gekelderd van 40 procent in 2012 naar 23 procent in 2013. Nauwelijks 1 op vier buitenlandse investeerders gelooft dus nog in ons land, in onze economie en in het beleid dat uw regering voert. Veel heeft uiteraard te maken met de loonhandicap waarmee ons land kampt, en uiteraard is ook de belastingdruk daar helemaal niet vreemd aan.

Collega’s,

De Belgische concurrentiekracht boet steeds verder in ten voordele van onze buurlanden. Het feit dat de regering het zelfs niet eens kon raken over hoe groot deze loonhandicap nu wel is, liet al aanvoelen hoe weinig ingrijpend de aanpak ervan zou zijn. Uw relancestrategie, de paar snuifjes zout en peper en een versnipperd ajuintje, ter waarde van een extra 160 miljoen euro, is compleet onvoldoende om uw recept op smaak te kunnen brengen. En zelfs de minister-president van Vlaanderen, die zijn economie ziet achteruitgaan, lust uw soepje niet en stelt doodeenvoudig dat er veel meer nodig zal zijn om onze concurrentiepositie te versterken en de loonhandicap weg te werken. En dan blijkt nog dat meer dan een kwart van dat budget gaat naar het windmolenpark van Vande Lanotte op de Noordzee. Logisch dat er veel geld gaat naar wind, het is het voornaamste exportproduct van uw regering.

Denkt u nu echt, mijnheer de premier, – temeer daar u er niet eens in geslaagd bent om de wet van 1996 over de loonnorm aan te passen – dat uw relanceplan dé oplossing zal bieden aan dit noodlijdend land? Ik vrees van niet, en samen met mij nog vele anderen. En niet de minsten. Ik noemde al Kris Peeters. Maar ook in uw eigen parlement zijn de critici niet te tellen. Zelfs binnen uw eigen regeringscoalitie niet.

CD&V liet u in de Kamer weten dat de aanpassing van de wet over de loonnorm – iets waar het Vlaams Belang al 17 jaar voor ijvert en in 1996 al een eerste wetsvoorstel over indiende – meer dan noodzakelijk is, wil men de loonhandicap van dit land binnen afzienbare tijd wegwerken. Wie dat tegenhoudt, bewijst de bedrijven en de werknemers geen dienst. Maar de praktijk leert ons dat er dus op dat vlak weinig verandert. Zelfs uw eigen minister Geens meent dat uw berg een muis heeft gebaard.

MR vraagt u zelfs vlakaf om het relancedossier opnieuw te openen, en eist dat er op vlak van competitiviteit, arbeids- en energiekosten, veel verder wordt gegaan. Zo noemt men het geknutsel aan de werkgeversbijdragen. En bovendien vindt MR dat, met betrekking tot de btw-verlaging op elektriciteit, uw regering de boot gemist heeft.

De Vlaamse liberalen zeggen eveneens dat er heel wat meer maatregelen nodig zijn om onze economie te moderniseren, zodat meer mensen aan de slag kunnen gaan.

En ook de sp.a windt er geen doekjes om. Voor hen mocht uw relanceplan veel meer zijn, waarbij de partij o.a. ook verwijst naar de verlaging van de btw op elektriciteit. De socialistische partij is het ook openlijk met me eens dat dit land met een enorm probleem op vlak van armoede blijft zitten en dat er daarom nog heel wat moet gebeuren.

Ik feliciteer de regeringspartijen om hun openlijke kritiek op hun eigen beleid, dat is zoals een democratie echt zou moeten functioneren. Het Angelsaksisch model waar de regering nooit zeker is van de steun in het parlement als ze een slecht beleid voert. Niet de belgische handjesklapdemocratie, waar men wel kritiek uit maar niet de daad bij het woord voegt in het parlement.

Op het aspect van de geleverde begrotingsinspanningen zitten de regeringspartijen dan allemaal weer op één lijn en allen kloppen op de borst dat het begrotingsevenwicht in zicht is, en dat de geleverde inspanningen vooral in de uitgaven te vinden zijn. Dus zonder de werkgevers en werknemers te treffen. Ik durf dat te betwijfelen.

U hebt de werkgevers en werknemers niet in hun portefeuille getroffen? Ik geef u een optelsommetje aan volgens u ‘portefeuillevriendelijke maatregelen’: de subsidies op de energiebesparende maatregelen haast volledig opgedroogd, de schoolpremie liet u dalen, de dienstencheques werden aan een zoveelste prijsverhoging onderworpen en fiscaal minder aantrekkelijk,de btw-plicht werd ingevoerd voor advocaten en notarissen, wat uiteraard wordt doorgerekend aan de klant, de accijnzen verhoogden, een minimumbelasting voor bedrijven werd ingevoerd, er kwam een belasting op beleggingsfondsen, de liquidatiebonus werd meer dan verdubbeld, enzovoort. Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik denk voldoende te hebben aangetoond dat u werkgevers en werknemers WEL hebt getroffen in hun portefeuille.

Trouwens, het Internationaal Monetair Fonds zegt het klaar en duidelijk dat uw regering dé regering is die van alle landen het grootst aantal belastingen heeft verhoogd.

En het recent rapport van het Vlaams netwerk van ondernemingen Voka zegt nog veel meer daarover. Niet alleen dat België, met 54 procent, het vierde hoogste overheidsbeslag van de Europese OESO-landen heeft. Maar dat deze regering daarbovenop geen waar levert voor het betaalde belastinggeld, aangezien we teveel belastingen betalen voor de levenskwaliteit dat we er voor in de plaats krijgen. Uit hun vergelijkende studie blijkt immers dat er veel Europese landen zijn die met een vergelijkbare belastingdruk veel meer doen voor hun burgers en dat veel Europese landen met een lagere belastingdruk evenveel of zelfs meer kunnen realiseren.

 

Mijnheer Di Rupo,

U bent er trots op dat de wachtlijsten voor probatie, enkelbanden en werkstraffen haast zijn weggewerkt. Begrijp mij niet verkeerd, ook wij wensen dat de bestraffing zo snel mogelijk op het delict dient te volgen. Alleen bieden deze zogenaamde straffen weinig antwoord op de criminaliteitsproblemen in onze samenleving. Het stelselmatig ombuigen van door de rechters uitgesproken celstraffen in elektronisch toezicht kan men bezwaarlijk een harde aanpak van de criminaliteit noemen. Het vervolgingsbeleid in dit land is aan een totale herziening toe, maar op dat vlak blijft het stil.

U bracht ook de brandweerdiensten en de civiele veiligheid ter sprake. Nochtans stuurt u al jaren die mensen met een kluitje in het riet en al even lang wachten deze hulpverleners op een nieuw statuut. U wou niet eens een delegatie ontvangen toen ze enkele weken geleden in Brussel kwamen betogen. In het verlengde daarvan is het helemaal gek dat u in 2014 bijkomende brandweermannen wil aanwerven, terwijl men niet eens weet onder welk statuut ze zullen vallen. Dit lijkt me niet echt een geschikte manier om personeel aan te werven.

In feite, mijnheer de minister is uw luik rond veiligheid en justitie ronduit bedroevend en dit wordt nog het best geïllustreerd door de betoging van de politiemensen gisteren als gevolg van de rellen in Meulenberg.

Veiligheid is een fundamenteel recht in de democratie, daar zijn we het allemaal over eens. Ooit gaf de burger het recht om wapens te dragen op om de overheid over zijn veiligheid te laten waken. Die overheid – de politie – is zelf niet eens meer veilig in sommige wijken van onze steden. De burger gaf het recht om wapens te dragen niet aan het straatkrapuul dat vanuit alle hoeken van de planeet komt afgezakt om onze samenleving om zeep te helpen.

 

U somde vorige week een aantal verwezenlijkingen op die heel mooi klinken. In het Frans klinken ze zeker nog mooier. De pensioenen blijven geïndexeerd en de laagste pensioenen worden verhoogd. Maar ondanks dat zijn de Belgische pensioenen de laagste van heel de westerse wereld, terwijl we bijna de hoogste belastinggraad ter wereld hebben. Eén cijfer om de gevolgen daarvan te illustreren: het armoederisico voor 65-plussers bij ons is 21%. In Nederland is dat slechts 7%, hoewel sommige pensioenen daar lichtjes zijn gedaald, en de pensioenen er niet geïndexeerd zijn.

 

In België ligt de armoedegrens op 1000 euro voor een alleenstaande en 2100 euro voor een gezin met twee kinderen. Maar in 2012 moesten meer dan honderdduizend voltijdse zelfstandigen met een inkomen van 833 euro per maand rondkomen. Dat blijkt uit een analyse van het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen. Dat ligt ver onder de armoedegrens.

Mijnheer de eerste minister, collega’s,

Terwijl tienduizenden mensen onder de armoedegrens leven, de werkloosheid torenhoog is, de belastingen de pan uitswingen, de achterstand in de sociale woningen niet meer bij te houden is blijft dit land een aantrekkingspool voor allerhande gelukzoekers. Meer dan 123.000 het afgelopen jaar.

Staatssecretaris De Block scoort goed bij de publieke opinie. Maar wat zij doet is een zandberg afgraven door elke zandkorrel afzonderlijk met een pincetje te verplaatsen. Dat is onbegonnen werk. Het gaat om een collectief probleem, niet om een aantal individuele dossiers. Het is al mooi dat uw staatssecretaris De Block de wet toepast. In België is DAT zelfs al revolutionair. Maar die wetten moeten veel strenger worden. De immigratiekraan moet niet alleen dichtgedraaid worden, er moet ook een terugkeerbeleid gevoerd worden.

U verwees naar uw vader die hier als gastarbeider kwam werken, en beweerde dat de gastarbeid uit die eerste periode heeft bijgedragen tot onze huidige welvaart. Dat was echter de tijd van de gastARBEIDERS. Nu zitten we voornamelijk met een generatie gastwerklozen, gaststeuntrekkers, gasthuurders van sociale woningen, gastdelinquenten en gastdjihadi’s. Zij zuigen onze sociale zekerheid leeg, zij leveren meer dan helft van de gevangenisbevolking, zij ontredderen ons onderwijs en zij kosten ons fortuinen aan inburgerings- en integratiemaatregelen; De Italianen en Polen van die eerste generatie hebben zich probleemloos in onze maatschappij geïntegreerd. Zij kwamen immers uit westerse landen met dezelfde historisch-christelijke achtergrond als wij. Maar de daaropvolgende immigratiegolven uit de islamitische wereld en Afrika zijn niet integreerbaar. Tussen hen en ons gaapt een diepe en onoverbrugbare beschavingskloof. Kijk maar naar de recente intifada tegen de politie in Meulenberg, dat een echte “no go area” is geworden, bezet door vijandige bevolkingsgroepen. U heeft het als Italiaan van de tweede generatie zeer ver gebracht. U bent premier geworden en u kan zelfs als een heuse koloniale heerser de plak zwaaien over Vlaanderen, waar u geen meerderheid hebt. Is dat een voorteken? Zullen we binnen twintig jaar geregeerd worden door een Marokkaan of een Turk van de tweede generatie? Maar wel met een Belgisch paspoort natuurlijk. In de media lezen we dat België binnenkort vijftig jaar Marokkaanse en Turkse immigratie gaat “vieren”. Dat is totaal misplaatst. Rampen worden herdacht, niet gevierd. En bij een herdenking past het natuurlijk ook dat men de slachtoffers herdenkt. De duizenden mensen die de voorbije vijftig jaar bestolen, vernederd of geterroriseerd zijn. Het “vieren” van het begin van de islamitische immigratie is even waanzinnig en cynisch.

Mijnheer de eerste minister,

Het kasteel brandt af. Ofwel steekt u de handen uit de mouwen en blust u zelf de brand ofwel belt u de pompiers. Maar doe iets!