N-VA moet virtualiteit van de Belgische constructie eindelijk verlaten
Na het ontslag van Vande Lanotte of iets dat daar de facto op neerkomt, is het wel duidelijk dat andermaal alle Vlaams Belang-voorspellingen bewaarheid worden.
De totale impasse waarin de formatie nu is beland, weerspiegelt de totale impasse waarin ook het land is terechtgekomen.
Franstalig België knelt sinds de vijf Vlaamse resoluties van 1999 iedere hervorming van het land verder af uit vrees voor het verlies van onrechtmatige voordelen die door hen als “solidariteit†worden bestempeld.
Vlaanderen krijgt geen mogelijkheid meer om normale hervormingen binnen België door te voeren, zelfs niet als het achtereenvolgens Verhofstadt, Leterme en De Wever als bevrijders op het schild tilt.
Vlaanderen in het algemeen en de N-VA in het bijzonder moet niet later maar nu meteen de gepaste conclusies trekken.
Vlaanderen moet zijn eigen autonomie ontwikkelen in een schema dat moet leiden naar de ordelijke opdeling van België. Dát en niet het eindeloze verder knutselen binnen de Belgische – steeds virtuelere – constructie zou de boodschap moeten zijn.
