Nieuwjaarsrede 2010
Vrienden, partijgenoten, dames en heren,
Graag wil ik U namens mijzelf en het Vlaams Belang het allerbeste wensen voor 2010.
Ik wens u van harte naast een goede gezondheid, voorspoed en geluk in het nieuwe jaar, vooral moed en volharding toe om van 2010 ook een strijdbaar politiek jaar te maken.
2009 was geen mooi jaar, maar wel leerrijk jaar. Dit voorbije jaar heb ik althans weer wat meer levenswijsheid opgedaan en ik hoop voor u hetzelfde.
De crisis – zowel de mondiale economische als de wat bescheidenere egocrisis in onze partij – heeft ons in 2009 met de neus op de feiten gedrukt. Wie het nu nog niet ziet, wil het niet zien.
Er ging ook heel wat goed en 2010 dient zich beter aan: sinds de aanstelling van het nieuwe PB gingen we er ondertussen lichtjes op vooruit in de opiniepeilingen. We moeten alleszins lering trekken uit onze omgang met de pers. Het is normaal dat er in een politieke partij verschillende meningen zijn over strategie. In de eerste de beste biljartclub of bij de duivenbond wordt ook wel eens van mening verschild, maar die verschillende meningen mogen niet prominent naar buiten komen. Zeker niet voor een politieke frontformatie zoals het Vlaams Belang.
De media zijn onze vrienden niet. De media leeft van controverse, van tweedracht en verdeeldheid. Als zij die kunnen zaaien is dat enkel omdat sommige van onze mandatarissen dat niet willen begrijpen of het eigen ego boven het partijbelang stellen.
Laat ons hopen dat dit voorbij is en dat iedereen heeft geleerd uit de fouten die werden gemaakt.
Beste vrienden,
Ik zei het al, er was niet alleen een egocrisis in onze partij, maar een mondiale economische en dat is nog veel erger. Onze economie en ons sociaal model kraken in zijn voegen. In tegenstelling tot vorige generaties mogen we oprecht vrezen dat onze kinderen minder welvarend zullen zijn dan hun ouders of grootouders. Er lijkt een stop gekomen aan de uitbouw en versterking van ons welvaartsmodel. Er zijn fundamentele kenteringen nodig om onze welvaart op langere termijn veilig te stellen; Minstens een activering van de arbeidsmarkt en een hervorming van de sociale zekerheid. Maar in 2009 was er geen spoor van zelfs maar het begin van zulke hervormingen.
En ook de staatshervorming is nu finaal begraven door Yves Letermes.
Niemand stoort zich nog aan het arrest van het Grondwettelijk Hof, toch het hoogste hof in ons land, met betrekking tot de verplichte splitsing van Brussel–Halle-Vilvoorde. Dit arrest is verworden tot een put in de weg, in plaats van het arrest na te leven, wordt de put in de weg op alle mogelijke manieren vermeden.
In de verkiezingsjaren 2007 en 2009 schreeuwden alle Vlaamse politici nog in koor dat ze onze welvaart niet konden garanderen zonder staatshervorming en dus ook de splitsing van B-H-V. En dat is correct.
Maar nu, 2 jaar later, in het economische rampjaar 2009 was de economische crisis, die onze welvaart nog meer bedreigt, het excuus om geen staatshervorming te doen.
2009 was het jaar van pappen en nathouden. Eerst was er het schijnbestuur van de haikuschrijver Van Rompuy, die deed alsof hij de problemen discreet en in de grootste stilte aangepakte, maar in werkelijkheid discreet en in de grootste stilte niets deed. Rustige vastheid was de codenaam voor roestige vadsigheid.
Geen enkel probleem werd fundamenteel aangepakt. Integendeel.
Elke probleem werd vooruit geschoven uit puur onvermogen en lafheid.
Enkel en alleen om de regering in het zadel te houden werd een volledig jaar verloren aan nietsdoen.
Ook van de noodzakelijke hervorming van justitie kwam in 2009 niets in huis. Als je het nieuws opzette, dacht je dat je de uitslagen van Tour de France nog maar eens kreeg:
Massa’s ontsnappingen en er was nooit een Vlaming bij.
De Vlaamse regering deed het al niet veel beter.
Peeters II werd een flauw afkooksel van de eerste versie en raakt maar niet uit de startblokken. Bij de aanstelling van de regering Peeters II werd beslist om de lat zo hoog of laag te leggen dat iedereen met ministeriële ambities, en dat waren er wel wat bij de SP.a, er vlot onderdoor zou kunnen.
Je moest zelfs niet eens meegedaan hebben aan de verkiezingen om minister te worden zoals Ingrid Lieten.
Gebuisd federaal minister Jo Vandeurzen die ontslag moest nemen als minister van Justitie omwille van de zogenaamde Fortis-affaire, kon in alle stilte vlotjes Vlaams minister van Volksgezondheid en Welzijn worden.
En voor Pascal Smet was het voldoende om een in Brussel wonende homo te zijn om Vlaams Minster te worden van Gelijke kansen en Brussel.
Minister Freya VandenBossche heeft het te druk met haar 5 kinderen en een ménage-à -troi om nog aan politiek te doen
En ook enige wiskundige basiskennis was niet vereist voor Philippe Muyters om Vlaams minister van financiën en begroting te kunnen worden, met als resultaat een groot gat in de begroting natuurlijk.
Als het zo door gaat, dan zal een onafhankelijke Vlaanderen geen monarchie zijn, natuurlijk niet, maar… ook geen republiek, wel een VZW ! Een vereniging zonder winst voor het volk.
In 2009 lag ons land stil en stilstaan betekent in een geglobaliseerde wereld achteruitgang. 2009 was het jaar van de roestige vadsigheid, vol zelfgenoegzaamheid, lafheid en incompetentie en 2010 ziet er politiek gezien al niet veel beter uit.
* * *
Wat wordt 2010?
Ik kan de toekomst niet voorspellen, al zou dit op nieuwjaarsrecepties natuurlijk een leuke act zijn. Ik ben wel blank maar niet Madame Blanche. Ik heb geen glazen bol, maar ik kan u wel voorspellen wat er in 2010 op politiek vlak zal gebeuren. NIKS !
In 2010 zal er niks gebeuren, net zoals in 2009.
Voor elk dossier dat niet langer vooruit geschoven kan worden, zal wel weer een ondenkbaar creatieve en pragmatische uitweg gevonden worden. Zeker voor wat betreft de splitsing van B-H-V. Tegen Pasen zal Jean-Luc Dehaene, de loodgieter-op-leeftijd-waarop-niemand-zit-te-wachten zijn BHV-werk afronden. En dan is het aan de traditionele partijen om de BHV-knoop nu eens eindelijk onverwijld door te hakken. Tot dan zal er niks gebeuren.
2010 valt eigenlijk uiteen in twee delen: vóór en ná B-H-V.
Het jaar 2010 zonder verkiezingen wordt geen groot politiek jaar, maar vooral een jaar van schadecontrole, een jaar waarin men zal trachten om verkiezingen en grote crisissen vermijden. Zogezegd omwille van het staatsbelang.
België is immers voorzitter van de Europese Unie in de tweede helft van 2010. Staatsbelang, mon oeuil, zeggen ze in het Frans. Het staatsbelang van de machtigen en de macht in dit land is niet het staatsbelang van de gewone Vlaming. Integendeel !
2010 wordt het overgangsjaar naar de verkiezingen van 2011.
Tenminste als er geen verkiezingen zijn want er zijn net zoals in 2009 nogal wat putten in de weg van de heer Leterme, bij leven en welzijn eerste minister, tot de Franstaligen anders beslissen. Ik geef u een overzicht van wat die putten zouden kunnen zijn en hoe moeilijk het zal zijn om die allemaal vakkundig te omzeilen.
Put 1 is de schatkistput: een permanente opdracht voor zowel de Vlaamse als de federale regering, namelijk het onder controle houden van de begroting. Zijnde uw en mijn centen. De federale regering moet ook een nieuw stabiliteitsprogramma voorleggen aan de Europese Commissie. Die wil dat de begroting van alle Belgische overheden samen reeds in 2013 opnieuw in evenwicht is en niet in 2015. Als Vlaams minister-president Kris Peeters voet bij stuk houdt – wat hij deze week in het Vlaams Parlement nog eens heeft bevestigd – dan zal de Vlaamse regering de federale overheid niet bijspringen. Wie leeft zal zien, maar het is een serieuze financiële put, zelfs een valkuil onder de federale regering van Leterme.
Put 2 is eigenlijk een scheur in de weg, namelijk de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is noodzakelijk om ‘wettelijke’ federale verkiezingen te kunnen houden. Leterme heeft de loodgieter-op-leeftijd – de loodgieter op wie niemand zit te wachten – gevraagd om het dossier te ontmijnen. Zonder akkoord is het mogelijk dat de regering valt. Tenzij natuurlijk Dehaene afkomt met een overgangswet die de zaak weer uitstelt. Open VLD heeft al laten weten daar niet mee akkoord te zullen zijn, maar de liberalen zijn op dat vlak minstens even onbetrouwbaar als de tsjeven.
Op het programma van eerste minister Leterme en zijn Trudy staat ook een beperkte staatshervorming. Daarbij wordt vooral gedacht aan de regionalisering van het tewerkstellingsbeleid. Zeker interessant en nuttig maar dat kan niet zonder voorafgaandelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.
De 3de valkuil in de weg van Leterme volgend jaar is Justitie.
Ik garandeer jullie dat wanneer het terug warm wordt deze zomer het in de gevangenis weer opendeur zal zijn en er weer heel wat ontsnappingen zullen zijn.
Nu niet want het is momenteel te koud, dan zit je beter gratis in onze gevangenissen met je warme maaltijden op tijd geserveerd dan dat je thuis in de kou voor jezelf moet zorgen.
Minister van Justitie Stefaan De Clerck overlegt momenteel wel binnen de Atomium-werkgroep over de noodzakelijke hervorming van justitie en over meer gevangeniscellen, maar met de PS erbij is dat geen gemakkelijk dossier.
En ook in het asiel- en migratiedossier liggen de PS en de andere Waalse partijen dwars.
Eind dit jaar moeten werkgevers en vakbonden bovendien afspraken maken over de loon- en arbeidsvoorwaarden voor de periode 2011-2012. De aanslepende ruzie over het eenheidsstatuur arbeiders-bedienden laat vermoeden dat de federale regering een financieel glijmiddel zal moeten toedienen om dit te laten lukken. Ik verwijs alweer naar valkuil 1: de put in de schatkist.
En ten slotte is de laatste put eigenlijk een brug, want vorig jaar spraken de Antwerpenaars zich uit tegen het BAM-tracé en tegen de Lange Wapper. Het is de Vlaamse regering die een oplossing moet vinden voor de ontsluiting van Antwerpen want dat is van het grootste belang voor de uitbouw van Vlaanderen als logistiek knooppunt. De standpunten van de partijen kennende belooft ook dat een meer dan boeiende discussie te worden met federale repercuties.
Lieve mensen,
Tot daar mijn Nieuwjaarsvoorspellingen. Wat heeft u aan mijn betoog over gehouden, behalve een platte band en blikschade door al die putten, valkuilen en weggestemde bruggen:
Het zal niet makkelijk zijn om dit jaar geen verkiezingen te houden, om dit jaar de federale regering bij mekaar te houden.
En als men daar in slaagt dan zal dat enkel aan de lamlendige goodwill van de Vlaamse regeringspartijen, met N-VA op kop als ze hun koers niet wijzigen, te wijten zijn.
U, ik, ieder van ons, kan echter van 2010 wel iets maken. Op niets of niemand heb je zoveel vat als op jezelf. Meer nog: de enige aan wie u in uw leven écht wat kunt veranderen, bent u zelf.
Laten we in 2010 de traditionele partijen eens dwingen werk maken van die fameuze resoluties van het Vlaams Parlement, die intussen onder een berg stof verdwenen in de vergetelheid.
Waarom zouden wij in het B-H-V dossier de Waalse ramkoers niet – al was het maar voor één keer – beantwoorden met een onverzettelijk ‘neen’ wij splitsen B-H-V en daarmee uit?
We moeten klare, Vlaamse eisen, waarover niét onderhandeld en gemarchandeerd kan worden vooropstellen. Vlaanderen heeft immers geweldige troeven in handen.
Waarom zouden we de miljardentransfers naar Brussel en Wallonië niet gebruiken als breekijzer om nu eens eindelijk te bekomen wat ons rechtmatig toekomt?
Eén geloofwaardig en slagkrachtig front is aan Vlaamse zijde is al wat we daarvoor nodig hebben.
Moeilijk kan dat niet zijn als je ziet wat de Walen aan politiek talent in huis hebben.
Normaal zou je toch verwachten dat men z’n beste ‘paardjes’ naar in de federale regering zet. Dus ik vermoed dat minister Michel Daerden het beste is wat Wallonië te bieden heeft…
Bovendien zat ik als senator op de eerste rij toen hij zogezegd zat meer uitleg kwam geven over z’n plannen omtrent het gevoerde pensioenbeleid en ik ben er ten stelligste van overtuigd dat de man absoluut niet doorzopen was. Hij is gewoon zo.
Een nieuwjaarrede als deze zou hij in het Vlaams gegarandeerd met dit rijmpje afsluiten:
Olleke bolleke, rebussoleke, olleke bolleke knol
Doe de glaasjes nog eens vol
Drink ze uit met heel veel zwier
Ik wens jullie een politiek jaar vol plezier !
