OCMW voor vluchtelingen en asielzoekers
46,3% van de OCMW-klanten die financiële steun ontvangen zijn vluchtelingen en geregulariseerde asielzoekers
De laatste maanden steeg het aantal leefloontrekkers bij het Antwerpse OCMW met meer dan 10%. OCMW-voorzitter Monica De Coninck is over deze stijging zeer ongerust. Het personeel, dat de instroom van nieuwe aanvragen moet verwerken, kan de werkdruk niet meer aan. De OCMW-voorzitter stelt dat deze stijging het gevolg is van de economische crisis. Maar dat is slechts gedeeltelijk waar. De stijging heeft ook te maken met de toenemende immigratie.
In december 2008 ontvingen 4.268 mensen een leefloon en 1.446 een equivalent leefloon. Het totaal aantal klanten dat die maand één of andere vorm van financiële hulp ontving, bedroeg 6.564. Als men kijkt naar het verblijfsstatuut van de klanten (cijfers van dec. ’08) merkt men dat 46,3% vluchtelingen, geregulariseerden en asielzoekers zijn:
– definitief geregulariseerden: 825
– tijdelijk geregulariseerden: 486
– hangende regularisatie: 59
– medische regularisatie art. 9ter: 135
– subsidiaire bescherming: 174
– erkende vluchtelingen: 765
– gezinshereniging: 595
Het aandeel geregulariseerde asielzoekers stijgt. Dit zal de komende maanden en jaren zeker niet veranderen. De aankondiging van minister Turtelboom dat gezinnen met schoolgaande kinderen tijdelijk geregulariseerd zullen worden, zal voor een nieuwe toestroom bij het OCMW zorgen. Boven op deze cijfers is nog niet de dringende medische hulp aan illegalen gerekend. In december ’08 kregen 1.909 illegalen dringende medische zorgen toegediend. Ook dat cijfer is in stijgende lijn.
Méér dan de economische crisis is dus de grote toestroom van nieuwe immigranten via huwelijksmigratie, gezinshereniging en regularisaties de belangrijkste oorzaak van de stijgende trend van leefloontrekkers bij het Antwerps OCMW. Daarenboven wordt steeds duidelijker dat ons land een grote aantrekkingskracht heeft op niet-Europese vreemdelingen die gevestigd zijn in andere Europese landen. Vanuit Nederland, Spanje en Portugal melden zich steeds meer Noord-Afrikaanse immigranten die ten gevolge van de strengere immigratiewetgeving naar het land van melk en honing België komen, waar de wetten bijzonder laks zijn. Cijfers hierover zijn niet beschikbaar, maar werden door de OCMW-raad opgevraagd.
Antwerpen kan de huidige immigratietoevloed niet meer aan. Momenteel heeft slechts 25% van de OCMW-klanten Nederlands als moedertaal. Er is een wachtlijst van om en bij de zes maanden om Nederlandse les te volgen à rato van twee halve dagen per week. Het duurt twee à drie jaar eer deze steuntrekkers in aanmerking komen voor een sociale tewerkstelling als eerste opstap naar een reguliere tewerkstelling. Van de door het OCMW sociaal tewerkgestelden vindt uiteindelijk ongeveer één op vier nadien een reguliere job. De anderen komen in de werkloosheid of terug bij het OCMW terecht. Slechts in het stadium van tewerkstelling speelt de huidige crisis mee. Het is inderdaad moeilijker voor laaggeschoolden om een job te vinden. Ook interimkantoren hebben een kleiner aanbod aan tijdelijk werk.
De Antwerpse gemeenteraad moet al zijn parlementsleden inzetten om bij de hogere overheid te pleiten voor een broodnodige verstrenging van de huwelijksmigratie en van de gezinshereniging te vragen. De huidige soepele regelgeving betekent een rem op de inburgering. Tevens moet Antwerpen het zeer duidelijk signaal geven dat de stad een algemene regularisatie niet aankan, maar evenmin het huidige hoge ritme van individuele regularisaties. Op het eerdere Antwerpse memorandum – dat ondermeer de immigratieproblematiek aankaartte – kwam immers nooit een antwoord van de federale regering.
Het Vlaams Belang betreurt het dat de OCMW-voorzitter en schepen voor Sociale Zaken Monica De Coninck niet de hele waarheid over de stijging van het aantal steuntrekkers in Antwerpen vertelt. Het Vlaams Belang zal de schepen hierover bevragen op de gemeenteraad van volgende maand. Tevens zal op de gemeenteraad gepleit worden voor een Antwerps initiatief om de federale regering aan te sporen dringende maatregelen te nemen om gezinshereniging, huwelijksimmigratie en regularisaties drastisch te beperken.
