Waalse haantjes op Vlaamse roosters
Dames en heren,
Vrienden, partijgenoten,
Vandaag roosteren we letterlijk Waalse haantjes op Vlaamse rooster.
Maar ook op politiek vlak zijn we goed bezig om die Waalse haantjes het vuur aan de schenen te leggen.
Eerst en vooral wil ik jullie allemaal bedanken voor het feit dat jullie zeer verstandig gestemd hebben bij de ‘laatste’ federale verkiezingen.
Ja, de ‘laatste’ federale verkiezing… ik hoop het van harte.
Het establishment in ons land is sinds u uw stem uitbracht in woelige waters terecht gekomen.
Een deel van de Vlaams Belang’ers is weliswaar een beetje stout geweest en even richting N-VA getrokken, maar dit ideologische gezien dan ook weer niet zo erg.
Wij hebben immers het pad geëffend, wij hebben dertig jaar lang de kar getrokken en indien de N-VA haar mandaat van de kiezer gebruikt voor een autonoom Vlaanderen, dan vindt zij in het Vlaams Belang een bondgenoot.
+ + +
Vandaag zou ik jullie toch nog eens willen uitleggen waarom ik persoonlijk niet echt in de NV-A geloof en des te meer in de oplossingen die onze partij, het Vlaams Belang, biedt voor de problemen van de gewone man.
Ik geloof niet in de ‘would be’ nationalisten van de NVA.
Het zijn geen echte nationalisten, maar gewoon nationalistische opportunisten.
De NV-A’ers hebben stuk voor stuk twee gezichten als het gaat over de staatshervorming.
Ze willen geen Belgische staat, maar willen wel kost wat kost in een Belgische regering stappen. Begrijpe wie begrijpe kan.
De NVA gaat er vandaag prat op dat ze bij de onderhandelingen het been hebben stijf houden zoals dat heet.
Dat kan allemaal wel zijn, maar ze hebben tot op heden absoluut niks binnengehaald en enkel nog maar eens ten overvloede bewezen dat het Schiltz-model van langzame verandering door deelname aan de macht niet werkt en nooit zal werken.
Hoe inconsequent en onbetrouwbaar moet je zijn om zoiets met een serieus gezicht nog te willen verkopen aan de kiezers ?
+ + +
Het Vlaams Belang is van oordeel dat, in de huidige stand van zaken, de voorstellen die inzake staatshervorming op tafel liggen in geen geval de toets met de vijf resoluties van het Vlaams Parlement kunnen doorstaan.
Daarin werden immers de overdracht van homogene bevoegdheidspakketten gevraagd. In de 4de alinea wordt zelf het woord “geëist†gebruikt alsook een maximale versterking van fiscale en financiële autonomie.
Het louter mondeling akkoord over een aantal principes zonder enig uitgewerkt voorstel op papier, is het enige dat de NV-A nu bereikt heeft.
Een groter rookgordijn kan men zich niet voorstellen.
Naar verluidt zou er een overheveling van middelen en bevoegdheden op tafel liggen, maar tegelijkertijd worden de mogelijkheden om die eventuele bevoegdheden naar eigen inzicht en vermogen uit te oefenen zodanig beperkt, dat ze geen enkele inhoud meer hebben.
Zo mag Vlaanderen een doelgroepenbeleid voeren, maar de werkloosheidsuitkeringen blijven federaal en de RVA wordt niet gesplitst.
Arbeidsrecht blijft federaal net als het loonbeleid.
Hetzelfde kan trouwens gezegd worden over het arbeidsmarktbeleid.
Inzake gezondheidszorg staart men zich blind op de middelen die overgeheveld zouden worden, terwijl de eigenlijke beleidsinstrumenten om een eigen gezondheidsbeleid te voeren, alweer drastisch worden ingeperkt.
Vlaanderen mag de kwaliteitsnormen in de ziekenhuizen bepalen, maar het remgeld, wat u daadwerkelijk moet betalen bij de dokter, blijft voor alle burgers in het noorden en zuiden gelijk.
Er zou een overheveling komen van de bevoegdheid inzake ligdagprijzen, maar niet inzake artsenhonoraria in de ziekenhuizen. En het zijn juist die artsenhonoraria die soms de pan uitswingen als u moet geopereerd worden.
Nochtans zijn dit allemaal essentiële onderdelen van de ziekenhuisfinanciering.
Bovendien blijft het RIZIV een federaal bolwerk.
De kinderbijslagen zouden worden overgeheveld, maar het is nog lang niet duidelijk of ze terechtkomen bij de gemeenschappen of de gewesten.
Responsabilisering wordt op deze wijze een luchtledig begrip.
+ + +
De Franstaligen willen bovendien enkel het nieuwe pakket bevoegdheden defederaliseren, aan de rest mag niet worden getornd. De Walen lijken zowat het enige volk ter wereld dat bang is van eigen verantwoordelijkheid en telkens weer meer bevoegdheden afwijst.
De resoluties van het Vlaams Parlement eisten de volledige overheveling van de personenbelasting naar de deelstaten.
De afwijkingsmarge die de deelstaten nu al hebben, zou enkel worden ‘verbreed’.
Vergeet daarbij niet dat de gewesten inzake personenbelasting beknot worden door de meldingsplicht en het verplicht overleg met de federale overheid en de andere gewesten aangaande geplande maatregelen.
Van echte fiscale en financiële autonomie – één van de kernpunten van de Vlaamse resoluties – is op dit ogenblik dus geenszins sprake.
Responsabilisering zonder fiscale autonomie is een contradictio in terminis.
+ + +
De preformateur hamert er telkens weer op dat een hervorming van de financieringswet er niet mag toe leiden dat Wallonië en Brussel zouden verarmen.
Begrijpe wie kan, want jaarlijks stroomt bijna 13 miljard euro – of 2000 euro per Vlaming en da’s een mooi vakantiebudget – naar Wallonië via de Belgische ‘solidariteitsmechanismen’, de transfers.
Op die wijze wordt de Vlaamse welvaart binnen België structureel afgeroomd. Men kan zich de pertinente vraag stellen wie hier eigenlijk wie verarmt…
+ + +
Eén zaak is voor het Vlaams Belang nu al duidelijk: de staatshervorming dreigt uit te draaien op niet veel meer dan een nieuw pak borrelnootjes, dat helemaal niet tegemoet komt aan de verzuchtingen van de Vlaamse kiezer, noch de toets van de Vlaamse resoluties kunnen doorstaan.
Komt daarbij nog dat de splitsing van de sociale zekerheid volledig buiten beeld blijft en niet gesplitst wordt, wat op zich reeds een grote toegeving van de Vlamingen is.
En niet alleen dat: ook het eigen partij- en verkiezingsprogramma van N-VA ligt mijlenver van wat nu voorligt
De NVA is niet rechtlijnig noch betrouwbaar.
Ze kiezen voor het Belgisch immobilisme ipv voor de Vlaamse beweging
Ze kiezen voor het praatcafé van de Walen ipv voor het volkscafé van de Vlamingen
Ze kiezen voor regeringsonderhandelingen ipv de uitvoering van de Vijf resoluties van het Vlaams parlement
De ‘would be’-nationalisten van de NVA kiezen partij voor het Belgische compromis !
+ + +
Onderhandelen met het Belgisch establishment en met Wallonië heeft geen enkele zin omdat zij tenslotte enkel te verliezen hebben. Enkel een éénzijdige Vlaamse onafhankelijkheids-verklaring kan Wallonië dwingen om met ons echte onderhandelingen te voeren.
De NV-A zou een dringend moeten beginnen praten over de splisting van de overheidsschuld. Dan pas zou ik geloven dat ze echte nationalisten zijn, maar tot op heden is het op dit vlak muisstil bij de NV-A.
In tegenstelling tot de NV-A blijft de onafhankelijkheid van Vlaanderen wel de belangrijkste doelstelling van het Vlaams Belang.
Onze partij zal dan ook alle maatregelen steunen die dit objectief daadwerkelijk dichterbij brengen. Het streven naar meer fiscale autonomie past volledig in deze strategie. Uiteraard is deze autonomie slechts een tussenstap naar de uiteindelijke soevereine fiscale bevoegdheden van de Vlaamse staat, net zoals bij de overige lidstaten van de Europese Unie.
De Belgische staat is een Belgische versie van de Titanic.
Het onzinkbare schip dat hoe dan ook zal zinken.
De Belgische Titanic is al decennia geleden tegen een ijsberg gevaren
En wordt in feite nog enkel door een financiële ‘lifeline’ vanop het kleinere, maar veel mooiere jacht ‘Vlaanderen’ boven water wordt gehouden.
Vroeg of laat zal Vlaanderen die lifeline moeten doorhakken, willen we niet mee de dieperik ingesleurd worden.
Want zinken zal hij, die Belgische Titanic !
De NV-A helpt Vlaanderen mee de dieperik in, ongeacht het drijfvermogen van boei Bart
De huidige solidariteitsregeling waarbij gewesten met een lagere gemiddelde opbrengst dan het rijksgemiddelde een extra dotatie krijgen, is in de huidige context je reinste diefstal. Vlaanderen is hierbij altijd de pineut maar de regeling is daarbovenop inefficiënt en ontneemt de gewesten iedere stimulans om zelf verantwoordelijkheid te nemen.
Dit betekent niet dat Vlaanderen niet langer solidair kan zijn met de overige gewesten. Een samenwerkingsakkoord gebaseerd op duidelijke en transparante resultaatsverbintenissen zal de verantwoordelijkheid en de efficiëntie van alle gewesten bevorderen.
De twaalf principes van wat men nu reeds het Bartholomeusakkoord noemt, zijn in tegenspraak met elkaar en zullen Franstaligen in staat stellen het opzetten van een transparant, duidelijk en verantwoordelijk financieringssysteem te dwarsbomen. Hoe zeer men dit ook tracht te verkopen als een kader voor het versterken van fiscale autonomie, het is er geen. Hoe zeer men dit ook tracht te verkopen als een vorm van fiscale autonomie, het is er geen.
Belangrijk is de rol en de geloofwaardigheid van de N-VA in dit verhaal.
Het volstaat een blik te werpen op de doelstellingen inzake tal van materies zoals die te lezen waren in het jongste verkiezingsprogramma.
