België = stilstand
Het Vlaams Belang ziet in de recente studie van de Belgische planbureaus over de arbeidsmarkt, waarover wordt bericht door de Corelio-kranten, het bewijs van wat onze partij reeds vele jaren zegt: om de economische welvaart te blijven garanderen, moeten Vlaanderen en Wallonië een eigen beleid kunnen voeren.
De studie geeft onder meer aan dat de werkloosheidgraad in 1980 voor de drie regio’s nagenoeg gelijk was: net beneden 9 procent. Vandaag, met een beperkte autonomie inzake banenbeleid, zijn de verschillen hallucinant: terwijl in Vlaanderen de werkloosheid op ongeveer hetzelfde niveau ligt, laten Wallonië en Brussel een werkloosheidsgraad van liefst 20 procent optekenen.
De studie bewijst dat vasthouden aan België neerkomt op economische stilstand – en uiteindelijk achteruitgang. Vlaanderen en Wallonië moeten dan ook een eigen beleid kunnen voeren. Dat zoiets niet mogelijk is binnen de Belgische constructie, bewees Joëlle Milquet deze week nog door de zeer beperkte autonomie te willen uithollen met een federaal gestuurde arbeidsmarktpolitiek. De enige juiste conclusie ligt voor de hand: om een stevig economisch beleid te kunnen voeren, moet Vlaanderen weg uit de Belgische structuren.
Tot slot herinnert onze partij eraan dat vele Vlaamse politici – niet in het minst het CD&V/N-VA-kartel – de afgelopen verkiezingscampagne voortdurend verwezen naar de Vlaamse resoluties als basis voor een volgende staatshervorming.
Die resoluties behelzen niet alleen het arbeidsmarktbeleid, maar onder meer ook fiscale autonomie, de splitsing van gezondheidszorgen en kinderbijslagen en de volledige overheveling van de personenbelasting.
Het Vlaams Belang kan zich niet voorstellen dat de traditionele Vlaamse partijen straks met minder genoegen zullen nemen dan met het door henzelf gestemde minimumprogramma.
