Communautair akkoord is ruim onvoldoende

Het Vlaams Belang stelt vast dat het ‘communautaire akkoord’ dat door de zogenaamde ‘raad van wijzen’ werd goedgekeurd, absoluut geen uitzicht biedt op een ‘grote staatshervorming’. Wat nu gepresenteerd wordt, zijn inderdaad slechts minuscule ‘borrelnootjes’. In ruil voor die borrelnootjes zal de Vlaamse regering waarschijnlijk met een smak geld over de brug komen. Of zoals een commentator schrijft: in vergelijking met wat CD&V en N-VA de Vlamingen voor de verkiezingen beloofden, springt het kartel nu ruim onder de lat.

Vandaag wordt bevestigd waarvoor het Vlaams Belang steeds heeft gewaarschuwd: door de communautaire onderhandelingen los te koppelen van de regeringsvorming, hebben CD&V en N-VA ermee ingestemd dat de Vlaamse verzuchtingen werden begraven in een zoveelste Belgische praatbarak. Door daarbovenop in te stemmen met de “staatshervorming in fases”, wat niets minder is dan het naar de Griekse kalender verwijzen van de Vlaamse eisen, dragen beide kartelpartners een verpletterende verantwoordelijkheid.
 

Dat CD&V en N-VA nu laten weten dat zij “relatief tevreden” zijn met het bereikte akkoord, is ronduit hallucinant. PS-voorzitter Di Rupo benadrukt enthousiast het behoud van de “solidariteit” – de onrechtvaardige miljardenstroom van Vlaanderen naar Wallonië – maar van enige garanties op een ‘grote staatshervorming’, zoals uitdrukkelijk en herhaaldelijk beloofd door CD&V en N-VA, is helemaal geen sprake. CD&V-voorzitter Schouppe stelt dat er “in die tweede fase een oplossing moet komen voor Brussel-Halle-Vilvoorde”. Ook dat is te gek voor woorden en bovendien flagrant in tegenspraak met het Vlaams Regeerakkoord, dat bepaalt dat de splitsing van B-H-V er onmiddellijk en zonder prijs moet komen.
 

Het Vlaams Belang roept de partijraden van CD&V en N-VA dan ook op om niet in stemmen met het voorliggende akkoord. In plaats van akkoord te gaan met het lachwekkende voorstel van de ‘raad van wijzen’ moeten de Vlaamse partijen – na acht maanden knoeiwerk en opeenvolgende Franstalige veto’s – voor één keer het been stijf houden en eindelijk werk maken van de enige onderhandelingen die er nog echt toe doen: het voorbereiden van de definitieve boedelscheiding.