De krekel en de mier: nieuwste versie

Beste mensen,
Vrienden, partijgenoten,

Pasen doet mij denken aan gezellig paaseieren rapen en dan met de familie samen te eten. Samen gezellig eten met de familie, dat is eigenlijk ook wat ik hier vandaag kom doen. Het Vlaams Belang is als een grote familie die voor elkaar opkomt. Zonder schrik te hebben van onze eigen schaduw, zonder zelfs maar een zweem van schaamte over het verleden van onze familie. We zijn een hechte familiepartij en dat moeten we ook blijven. Het Vlaams Belang moet zijn eigen koers aanhouden.

Nu we het toch over familie hebben en ik als jonge mama zeer bedreven geworden ben in het vertellen van verhalen, wil ik mijn tussenkomst inleiden door u een verhaal te vertellen. Meestal dienen die verhalen om mijn kinderen in slaap te wiegen, maar in dit geval is het juist de bedoeling dat u niet in slaap wordt gewiegd, maar om u wakker te schudden.

Twee verschillende versies van het verhaal van “De krekel en de mier”. De oude en de nieuwe versie. Twee versies en dus ook met een verschillende moraal, maar daarover later meer.

Eerst het verhaal: â€œDe krekel en de mier” – Oude versie:

Er was eens een keer een krekel en een mier.
De mier werkte hard de hele zomerlang in de hete zomerzon. Ze bouwde ijverig een huisje en legde wintervoorraden aan.
De krekel daarentegen amuseert zich de ganse zomer kostelijk. Hij lacht, danst en speelt de hele zomer door.
Maar dan komt de vriezeman en de winter. 
De mier heeft het warm en knus in haar huisje en is goed doorvoed.
De krekel heeft geen voedsel of onderdak met als gevolg dat hij sterft van honger en kou.

De moraal van het verhaal is overduidelijk:
Neem je verantwoordelijkheid op en zorg voor je eigen welzijn en toekomst.
Vraag je af hoe de toekomst er zal uitzien en handel ernaar. Kortom, voorzie dingen.

Nu “De krekel en de mier” – Nieuwe versie:

Er was eens een keer een krekel en een mier.
De mier werkte hard de hele zomerlang in de hete zomerzon. Ze bouwde ijverig een huisje en legde wintervoorraden aan.
De krekel daarentegen amuseert zich de ganse zomer kostelijk. Hij lacht, danst en speelt de hele zomer door.
Maar dan komt de vriezeman en de winter. 

De koukleumende krekel organiseert direct een druk bijgewoonde persconferentie en eist te vernemen waar de mier het recht haalt warm en weldoorvoed te zijn terwijl hij honger en kou lijdt.
VRT, VTM, RTL en VT4 zenden beelden uit van de bibberende krekel voor de deur van de comfortabele woning van de mier.

Iedereen doet verontwaardigd. Hoe kan dit bestaan in een rijk land? Hoe kan een arme krekel zo lijden in een westers land ?
Kermit de Kikker met strikje verschijnt in TerZake met de krekel en iedereen weent wanneer ze zingen: “Het is niet gemakkelijk Groen! te zijn.”‘
11.11.11 en Broederlijk Delen organiseren een betoging voor het huis van de mier en scanderen: “Dood aan de uitbuiters” . 

Leman en Dewitte richten op hun knieën met hun poep naar het huis van de mierde een gebed aan Allah voor het welzijn van de krekel .
Koning Albert veroordeelt de mier en vraagt Premier Leterme en Minister-president Peeters om tussen te komen met de mededeling dat iedereen een krekel in huis zou moeten nemen.
Caroline Gennez en Elio Di Rupo schreeuwen in een interview met Phara hun woede uit, omdat de mier rijk is geworden op de rug van de krekel. Ze eisen een speciale Tobin-taksheffing ten nadele van de mier.
Uiteindelijk wordt de mier op basis van de Anti-mier-Wet met terugwerkende kracht tot het begin van de zomer bestraft en de Raad van State neemt alle geld van de mier af zodat ze de opgelegde boetes niet kan betalen en daardoor wordt haar huis aangeslagen door de Geheime Regerings Politie en aan de krekel gegeven.

Het verhaal eindigt wanneer de krekel en zijn dagplukkende vrienden de laatste restjes van het voedsel van de mier verorberen.
Het voormalige huis van de mier verkrot omdat de krekel en zijn luierende vrienden alles opgestookt hebben wat ze konden vinden, zoals het raamwerk, de deuren, de chambrangs en de trap. Niks werd onderhouden.

Ondertussen is de mier door al deze beslommeringen ten onder gegaan in de sneeuw en wordt nooit meer gezien. Maar ook de krekel vindt de dood in een drugsincident. Het huis,verlaten en verkrot, wordt overgenomen door een bende krekels die de ruïne en de eens voorspoedige en rustige buurt terroriseren.
Vermits dit geen alleenstaand geval is stort de hele natie in elkaar en sleurt de hele vrije wereld met zich mee.

Wat is nu de moraal van dit schrijnend verhaal: het heeft weinig zin om als natie van mieren heel veel krekels binnen te laten of in een huis samen te wonen met krekels.

De krekels zullen niet voor de mieren werken.

De krekels zullen niet bijdragen tot het pensioen van de mieren.

De krekels zijn er enkel op uit om het rijk van de mier in te nemen, uit te buiten en uiteindelijk te laten ondergaan.

Je mag zelf bedenken wie in dit verhaal de mieren zijn en wie de krekels.

Vlamingen zijn een nijver volkje dat veel weg heeft van mieren.

Mieren die in de loop der eeuwen een natie hebben opgebouwd die best mag gezien worden. Een natie die misschien niet perfect is maar wel onze natie is.

Die natie wordt bedreigt op vele vlakken:

Enerzijds door dat landje van krekels, ook wel eens Wallonië genoemd, dat potverteert op kosten van de nijvere Vlaming. Een Wallonië dat een linkse mentaliteit en levensvisie heeft en die linkse mentaliteit en levenshouding enkel kan hebben omdat wij er als Vlaamse belastingbetalers voor opdraaien.

Anderzijds door een volk van krekels, ook wel eens moslims genoemd, die zich vrolijk maken over de naïviteit waarmee die hardwerkende Vlamingen zich laten inpakken. De naïviteit waarmee dit land zijn normen en waarden te grabbel gooit en zichzelf zelfs niet meer durft te verdedigen tegen de adepten van een achterlijke woestijngodsdienst. De parasitaire islam en zijn collaborateurs in alle partijen zijn het grootste gevaar dat Vlaanderen en bij uitbreiding Europa sinds de Tweede Wereldoorlog is tegengekomen.

Geen enkel volk, hoe nijver ook, kan het zich permitteren om tot het einde der tijden andere volkeren te onderhouden. Vlaanderen kan niet én Wallonië én hele horden vreemdelingen blijven onderhouden zonder daar zelf uiteindelijk aan kapot te gaan.

De financiële crisis heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat er een einde is aan alles.

De financiële crisis heeft duidelijk gemaakt dat ook staten kunnen failliet gaan. Kijk maar naar Griekenland. Zonder massale hulp van het IMF en andere europese landen was het afgelopen met de bakermat van de democratie. Griekenland, maar ook Portugal en Spanje, beleeft financieel moeilijke tijden. En het is natuurlijk zo dat staten niet de facto failliet gaan, maar wel zodanig drastisch moeten gaan snoeien in hun sociaal systeem en in het overheidsapparaat dat ze terug keren naar Afrikaanse standaarden. Dat is niet waar wij naar toe willen.

Wij willen dat u na een lange loopbaar kunt genieten van een deftig pensioen;

Wij willen dat wie het om één of andere reden moeilijk heeft om de eindjes aan mekaar te knopen kan terugvallen op degelijke sociale huisvesting en op een leefloon;

Wij willen dat onze gezondheidszorg en ons onderwijs tot de beste van de wereld blijven behoren;

Kortom wij willen dat Vlaanderen een moderne welvaartsstaat blijft die tot in der eeuwigheid kan zorgen voor het eigen volk.

Inderdaad, voor het eigen volk eerst. Daar is helemaal niets mis mee;

Dames en heren,

De afgelopen maanden gingen 10.000den jobs verloren en de werkloosheid neemt nog dagelijks hand over hand toe. In de golf van bedrijfsherstructureringen is de sluiting van Opel Antwerpen een triest hoogtepunt. De roofkapitalisten van LDD vinden dat steun voor de Vlaamse automobielsector weggegooid geld is. Zij gaan voorbij aan de werkgelegenheid van duizenden gezinnen. Bovendien gelooft het Vlaams Belang wel in de innoverende productie met goed opgeleide werknemers, hoge productiviteit in een moderne autofabriek te Antwerpen.

Natuurlijk worden de bedrijfssluitingen in de eerste plaats veroorzaakt door de economisch crisis. Maar de crisis maakt ook pijnlijk duidelijk hoe verzwakt Vlaanderen is en hoe weinig potentieel we nog hebben om de crisis echt aan te pakken. Hier hebben de  traditionele politici boter op het hoofd: gebrek aan daadkracht en beleid is immers geen gevolg van de crisis.

Het ondernemingsklimaat laat in dit land veel te wensen over. Het Belgische feit maakt dat Vlaanderen niet bevoegd is om zijn eigen belastingen te innen en uit te geven. Vlaanderen kan de bedrijven weinig soelaas bieden en omdat onze Belgische belastingen tot de hoogste van de wereld horen, verdwijnen de grote bedrijven uit ons land. Met hen verdwijnt knowhow en hoogopgeleid personeel;

Het Belgische feit maakt het onmogelijk om de juiste klemtonen te leggen voor onze ondernemingen.

Het Belgische feit maakt dat regeringen zich moeten bezig houden met steriele politieke spelletjes en niet met wat de mensen echt bezig houdt.

Beste vrienden, dit is zoals ik al zei geen opbeurend verhaal. Maar toch is er hoop: ik denk dat jullie mieren zijn en geen krekels. Zorg ervoor dat jullie de andere mieren waarschuwen en inlichten over de nieuwste versie van het verhaal.

Vrienden, partijgenoten, dames en heren,

Wees inderdaad op uw hoede als het gaat over uw welvaart en uw toekomst. En denk inderdaad na, want er is maar één partij die uw toekomstige welvaart zal garanderen.

En dat is…het Vlaams Belang.