Nieuwjaarstoespraak 2007
Vrienden, partijgenoten, dames en heren,
Graag wil ik U namens mijzelf en het Vlaams Belang het allerbeste wensen voor 2007. Naast een goede gezondheid, voorspoed en geluk in het nieuwe jaar, wens ik U vooral moed en volharding toe om van 2007 ook een strijdbaar politiek jaar te maken.
Laten we in 2007, in afwachting van de boedelscheiding en een onafhankelijk Vlaanderen, eens werk maken van een Vlaams front, dat bij de komende verkiezingen in juni, weerwerk kan bieden tegen de Waalse chantagepolitiek en hun annexatieplannen in en rond Brussel.
Laten we in 2007 de traditionele partijen eens dwingen werk maken van die fameuze resoluties van het Vlaams Parlement, waar ze zo graag naar verwijzen, maar die intussen onder een berg stof verdwenen in de vergetelheid.
Laten we in 2007 nu eens eindelijk en ‘onverwijld’ (!) werk maken van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Eerst ging dat zogegezegd onverwijld gebeuren en nu horen we al zowat iedereen van de meerderheid schreeuwen dat het niet zal gaan. De verkiezingsdatum wordt zelfs speciaal op 10 juni gezet om Brussel-Halle-Vilvoorde toch maar niet te moeten splitsen vóór deze verkiezingen.
Di Rupo en co. kiezen in dit dossier voortdurend voor de conflictstrategie. Zij weten immers dat het volstaat om eventjes te dreigen en de Vlaamse schoothondjes lopen al jankend terug naar hun hok. Waarom zouden wij de Waalse ramkoers niet – al was het maar voor één keer – beantwoorden met een onverzettelijk ‘neen’? Met klare, Vlaamse eisen, waarover niét onderhandeld en gemarchandeerd kan worden?
Vlaanderen heeft immers geweldige troeven in handen. Waarom zouden we de miljardentransfers naar Brussel en Wallonië niet gebruiken als breekijzer om nu eens eindelijk te bekomen wat ons rechtmatig toekomt?
Eén geloofwaardig en slagkrachtig front is aan Vlaamse zijde is al wat we daarvoor nodig hebben. Het moet toch mogelijk zijn om over de partijgrenzen heen tot een gemeenschappelijk actieplan te komen. Los van alle mogelijke meningsverschillen moet iedereen het wel stilaan eens zijn over de essentie: namelijk, dat binnen België geen goed en democratisch bestuur mogelijk is, en dat alleen Vlaamse autonomie de Vlamingen kan geven, waar ze recht op hebben en wat ze willen.
Dat is de betekenis van de ‘Forza Flandria’-gedachte: zeker niet de uitverkoop van die grote en sterke partij Vlaams Belang waar ik zo trots op ben, maar de bundeling van alle consequente Vlaamsgezinde en rechtse krachten in Vlaanderen rond de idee van Vlaamse onafhankelijkheid.
Het doel van de Forza Flandria moet uiteindelijk zijn om een soort weigeringsfront te vormen tegen het verstikkende Waals-Belgische status quo en beslissende stappen vooruit te zetten op weg naar een onafhankelijke en welvarende Vlaamse staat in Europa.
In die zin is de Forza Flandria méér dan een uitdaging. Het is de morele plicht van iedereen die oprecht begaan is met de toekomst van Vlaanderen.
Het is aan ons om de kiezer duidelijk te maken dat Vlaamse onafhankelijkheid een goede zaak is voor álle Vlamingen.
Een eigen Vlaams werkgelegenheidsbeleid betekent immers minder werkloosheid, een Vlaamse fiscaliteit betekent minder belastingen, een Vlaamse sociale zekerheid betekent een betere gezondheidszorg tegen een lagere prijs.
Wij moeten dringend baas worden in eigen land! Vlaanderen zal inderdaad één van de belangrijke thema’s zijn in de volgende verkiezingsstrijd. We moeten er ons echter voor hoeden om ons op dit thema uiteen te laten spelen door de media. Die zijn slechts geïnteresseerd in onze mislukking, in het zaaien van verdeeldheid in de partij en hopen op een achteruitgang bij de verkiezingen in juni. Een Forza Flandria met het Vlaams Belang als radicale kern en katalysator, kan slechts lukken ver van de media!
Goede vrienden, u en ik, wij leden van het Vlaams Belang, wij beslissen over de toekomst van onze partij, niet de media.
Lieve mensen,
partijgenoten,
Op 10 juni zijn het opnieuw federale verkiezingen voor zowel kamer als senaat. Ik zou het hier daarom toch even willen hebben over de zogenaamd grote uitdager van de paarse regering en van premier Verhofstadt, namelijk CD&V’er Yves Leterme. En als jonge mama kan ik dit nog het allerbeste met een politiek verhaaltje geïnspireerd op de teksten van de fransman Alphonse Daudet. Ik vermoed immers dat Yves Leterme het originele verhaal wel eens ooit gelezen heeft, want hij is immers een telg van een Waals geslacht, en vandaar dan misschien ook zijn voorliefde voor geitjes.
Er was eens een keer een boer die Jo Vandeurzen noemde. Hij hoedt nu al bijna 2 jaar geitjes hier op het platte land in Vlaanderen. Boer Vandeurzen, maar ook zijn voorgangers, hebben al meermaals opnieuw moeten vaststellen dat hun beestjes, het één na het ander, bij het volwassen worden, hun banden verbreken en op zoek gaan naar de vrijheid in de Belgische bergen. Er is onder de geitjes immers een hardnekkige mythe over het gras dat zoveel groener zou zijn op de Belgische bergen dan in het Vlaamse dal, waar hun stal nochtans is.
Eénmaal losgebroken uit hun Vlaamse stal kunnen die geitjes niet snel genoeg die Belgische bergen op om daar dan spijtig genoeg, niet in mals gras, maar in het zand te bijten. Op die Belgische bergen is er immers in werkelijkheid geen mals groen gras, maar daar ligt de Waalse wolf op de loer. De Vlaamse geitjes bekopen steevast hun “losbandigheid†na een bokkig gevecht met de Waalse wolf onvermijdelijk met de dood. Op een dag beslist boer Jo om, uit een nieuw nestje van 7 geitjes, er eens ééntje extra speciaal te verzorgen om het van de verleiding te kunnen weerhouden. Hij geeft geitje de naam Yves. Yves wordt in de watten gelegd met extra voer, een groenere wei, een langer koord en ga zo maar verder. Maar dit helpt niet, want ook na enige tijd in die knusse Vlaamse stal begint geitje Yves te dagdromen van de Belgische bergen die in de verte lonken.
Vastgeketend met zijn lange koord aan de Vlaamse stal droomt hij in stilte al van het sappige malse groene gras en de oneindig lijkende vrijheid op hoger niveau. Op een mooie dag in juni van dit jaar zal ook geitje Yves al z’n moed bij elkaar rapen en boer Jo zijn grootse plannen meedelen Boer Jo zal panikeren en zal onder druk van de media geitje Yves opsluiten in de Vlaamse stal, maar zal helaas vergeten dat het raam op een kier zal staan. Ontsnappen is dan een klein geitenkunstje en de lokroep van de vrijheid op hoger niveau zal onweerstaanbaar blijken.
Eénmaal boven zal geitje Yves een dagje vrijheid blijheid beleven, maar tegen het vallen van de avond wordt het steevast weer het klassieke verhaal: een bokkige strijd tegen de Waalse wolf waarbij tegen dageraad een leeggebloed geitje, met z’n witte pels vol bloed, zielloos zal neerliggen in het zand. Tot zover de fictie.
En nu de moraal van het verhaal of wat had u anders gedacht!
We zijn volgens mij niet ver meer af van het punt waarop Vlaams minister-president Yves Leterme zal aankondigen dat hij het ‘hogerop’ zal gaan zoeken. De federale armtierige Belgische bergen, maar ook de Waalse wolf tegemoet. Ik zal er niet van opkijken als het zo ver is.
Het kartel CD&V- NV.A biedt echter geen alternatief voor paars omdat ze er al op voorhand van uitgaan dat ze nog altijd één van de paarse partijen nodig zullen hebben om een regering te vormen en dat zal de SP.a dan wel worden. et zou wel grappig zijn moet ik toegeven om Spirit en NV.a samen in een regering bezig te zien. Yves Leterme zal zich luid laten horen met Vlaamse trom, maar niet om meer te bereiken voor de Vlamingen, maar wel op direct na de verkiezingen terug de draad van de CVP in de federale regering op te nemen.
De Vlaamsbewuste kiezer die zich bij de afgelopen verkiezingen liet verleiden door de sirenenzang van het nieuwe kartel CD&V/N-VA lijkt er intussen alweer aan voor de moeite. De vurig Belgisch-geïnspireerde vakbondsvleugel van de CD&V werd niet kortgewiekt door Leterme, maar heeft de touwtjes steviger dan ooit in handen.
De piste dat de Vlaamse partijen hun numerieke meerderheid zouden gebruiken in het federale parlement om de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde ’onverwijld’ en zonder toegevingen af te dwingen, heeft Leterme ook al begraven. Ze zitten nog niet eens aan de onderhandelingstafel voor een nieuwe regering of ze zijn al bezig met de denkpiste van een zoveelste compromis.
De CVP heet nu wel CD&V, maar hun ’tjevenstreken’ zijn ze nog niet verleerd.
Dames en heren, partijgenoten,
Het enige echte democratische alternatief bij de volgende federale verkiezingen is het Vlaams Belang. De traditionele meerderheidspartijen, inclusief de CD&V, houden vast aan het cordon sanitaire.
En dus zullen weerom bijna een miljoen kiezers uitgesloten worden bij de verkiezingen omdat ze niet naar de pijpen dansen van de traditionele partijen. Het Vlaams belang zal weerom geboycot worden door de traditionele partijen. En het negeren van de verkiezingsuitslag zal weerom leiden tot een gigantisch democratisch deficit.
In de praktijk is het cordon sanitaire uitgegroeid tot een mega-voorakkoord afgesloten tussen de traditonele partijen. Het cordon sanitaire zorgt ervoor dat er geen rekening meer dient gehouden te worden met de wil van de kiezers. Hierdoor wordt de burger monddood gemaakt. Verkiezingen worden voor de meerderheidspartijen weldra overbodig omwille van het ondemocratische cordon sanitaire, want daardoor winnen de verliezers en de verliezen de winnaars altijd.
De grootste verliezers zijn de kiezers die gesanctioneerd worden omdat ze geen politiek correcte stem uitbrengen. De democratie is wel degelijk in gevaar en daarom roep ik u op om zoveel mogelijk Vlamingen te overtuigen om bij de verkiezingen op 10 juni op te komen voor meer democratie en tegen het cordon sanitaire.
Want met uw hulp wordt ook 2007 het jaar van het Vlaams Belang.
