Draagmoederschap: Zorg voor het ongeboren leven en de moeder!

In de Senaat kwam het “Informatieverslag betreffende een onderzoek naar de mogelijkheden voor een wettelijke regeling van meeouderschap” tot stand. Het heeft op basis van hoorzittingen de problematiek van het draagmoederschap in kaart gebracht.
Het Vlaams Belang verhinderde door ‘onthouding’ te stemmen dat het informatieverslag unaniem zou goedgekeurd worden.

De traditionele partijen, die allemaal ‘voor’ stemden, brachten ook hun standpunten naar voor, waarbij in algemene zin een vraag naar een wettelijke regeling ten gunste van het draagmoederschap klinkt. Die wettelijke regeling is er vooralsnog niet en de Kamer zal het initiatief moeten overnemen.
Op de slotzitting hierover nam Anke Van dermeersch de gelegenheid te baat om namens het Vlaams Belang uitgebreid enkele opmerkingen te maken.

Elk leven wordt door het Vlaams Belang als heilig beschouwd, dus ook het ongeboren leven. Indien men beslissingen omtrent draagmoederschap wenst te nemen, moet men dan ook eerst en vooral uitgaan van de belangen van het kind, die altijd moeten voorgaan op het belang van de zogenaamde wensouders. Wel blijft voor het Vlaams Belang het traditionele gezin de hoeksteen van de samenleving. In de ideale situatie worden kinderen verwekt, gedragen en opgevoed door hun biologische moeder en vader, van wie zij afstammen.
Straffe uitspraken over zulk een gevoelige materie komen immers niemand ten goede. Zogenaamd progressieve politici werken zich graag in de kijker met oneliners over deze materie op de kap van ongeboren levens, wat het Vlaams Belang verwerpelijk vindt.
Voor vrijwel alle vrouwen is het kind dat zij op de wereld zetten een onmiskenbaar deel van hun eigen identiteit. Evenzeer is dat een bekroning van hun engagement tegenover hun partner en tegenover het kind zelf. Dit alles herleiden tot een transactie of een ‘technische oplossing’ verandert het subjectieve gegeven van de zwangerschap in louter juridische regelingen die voorbijgaan aan het wezen zelf van het moederschap. Zwangerschap wordt aldus ‘geïnstrumentaliseerd’.
Daarnaast is een leven niet verhandelbaar en mag het ook nooit worden. Vandaar dat het Vlaams Belang er dan ook op aandringt dat commerciële praktijken strafrechtelijk vervolgd zouden worden in het kader van de wetgeving inzake mensenhandel.
Het Vlaams Belang wenst dan ook enkel kennis te nemen van het Informatieverslag betreffende een onderzoek naar de mogelijkheden voor een wettelijke regeling van meeouderschap. Wij erkennen het nut en de waarde van dit rapport, dat ons evenwel niet kan overtuigen in de voorgestelde pleidooien voor een wettelijke regeling voor het draagmoederschap. We zullen ons dan ook onthouden en wetgevende initiatieven afwachten om onze definitieve standpunten ter zake naar voor te brengen.

Hierna volgt de letterlijke toespraak van senator Anke Van dermeersch:

Mevrouw Anke Van dermeersch (VB). –
Wat betreft het informatieverslag met betrekking tot het onderzoek van de mogelijkheden voor een wettelijke regeling van het meeouderschap, wil ik zeggen dat het traditionele gezin voor het Vlaams Belang de hoeksteen blijft van een samenleving.
In een ideale situatie worden kinderen verwekt, gedragen en opgevoed door hun biologische moeder en vader van wie ze afstammen en met wie ze genetisch verwant zijn. In de praktijk is dat niet voor iedereen zo. Niet iedereen heeft het geluk dit te kunnen meemaken. Ik besef uiteraard dat er in de praktijk verschillende andere soorten gezinssituaties bestaan die daarvan afwijken.
We menen dat met die realiteit en met de rechten van alle betrokkenen rekening moet gehouden worden. Niettemin ga ik, samen met het Vlaams Belang, toch in tegen de politiek correcte stelling dat mensen recht zouden hebben op kinderen en dat de staat in allerlei regelingen zou moeten voorzien om aan dat zogenaamde recht op kinderen tegemoet te komen.
Volgens mij is dat recht niet bestaand. Er bestaat geen recht op kinderen en ik kan dat niet genoeg benadrukken.
Kinderen hebben daarentegen wel rechten; ze hebben recht op een vader en een moeder waarvan ze afstammen. Kinderen hebben recht om op te groeien in een traditioneel biologisch gezin, met een moeder en een vader waarmee ze een genetische verwantschap hebben. Elk leven wordt door onze partij als heilig beschouwd, ook het ongeboren leven. Indien men beslissingen omtrent draagmoederschap wenst te nemen, moet men in de eerste plaats uitgaan van het belang van het kind. Dat moet altijd voorrang hebben op het belang van de zogenaamde wensouders. Ik stoor mij dan ook aan straffe uitspraken over zo een gevoelige materie, die niemand ten goede komen. Zogenaamd progressieve politici werken zich tegenwoordig graag in de kijker met oneliners hierover.
Dat gebeurt op de kap van ongeboren levens en dat is verwerpelijk. Ik stel mij dan altijd de vraag of dit allemaal
niet enkel op de agenda staat om de kinderwens van homokoppels door te drukken.
Er is hier gesproken over draagmoederschap, leenzwangerschap en meeouderschap, termen waarmee wordt
gecamoufleerd dat een vrouw er bewust voor kiest om een kind te dragen en het af te staan bij de geboorte. De band die normaal tussen moeder en kind ontstaat, wordt hier dan een zakelijke band die uiteindelijk niet zal worden bestendigd.
Een zwangerschap betekent volgens mij ook een relationele band. Die wordt in dezen ontkend en dat betreur ik ten zeerste. Ik kan dan ook absoluut niet achter het woord “leenzwangerschap” staan, een woord dat de heer Becaus voorstond. Het moet over draagmoederschap gaan. Tijdens de zwangerschap is men al moeder. Ik blijf er dan ook op hameren dat het over moederschap gaat. Ik ben geen voorstander van het “instrumentaliseren” van zwangerschap en van het uitvinden van nieuwe termen. Men wordt moeder van een weliswaar ongeboren, maar wel levend wezen. Voor vrijwel alle vrouwen is een kind dat zij op de wereld zetten onmiskenbaar een deel van de eigen identiteit. Als moeder een kind op de wereld zetten, is zo ingrijpend dat dit je voor een deel verandert, niet alleen fysiek, maar ook als mens.
Het is evenzeer de bekroning van een engagement tegenover een partner en het kind zelf. Daarvoor draag je
verantwoordelijkheid, al is het maar die negen maanden dat je samen verbonden bent.
Dit leidt tot een transactie, een technische oplossing, maar verandert het subjectieve gegeven niet dat men een
zwangerschap in een louter juridische regeling plaatst, die voorbijgaat aan het moederschap zelf. Moederschap en moeder-zijn is een emotie die in geen tekst te vatten is, en al zeker geen juridische. Bovendien is het leven niet verhandelbaar en mag het dat ook nooit worden. Daartegen zal ik mij te allen tijde verzetten. Het Vlaams Belang dringt er dan ook op aan commerciële praktijken strafrechtelijk te vervolgen in het kader van de wetgeving op de mensenhandel.
We zijn tevens van oordeel dat we vandaag enkel kennis kunnen nemen van het informatieverslag. We hebben gelezen, zoals ik al zei midden in de nacht, over het onderzoek naar de mogelijke wettelijke regelingen van het meeouderschap en het draagmoederschap. We erkennen het nut en de waarde van dit rapport, maar het kan mij niet overtuigen om de voorgestelde regelingen goed te keuren. Het Vlaams Belang zal zich dan ook bij de stemming onthouden en afwachten welke wettelijke initiatieven worden genomen. We zullen ze naar
hun merites beoordelen.
De Senaat is immers niet de instelling waar de wetgeving wordt gewijzigd. Hoewel ik mijn mening graag geef, ben ik van oordeel dat de meningen bij elkaar moeten worden afgetoetst en dat een draagvlak moet worden gevonden in een ander parlement.