Nood aan Vlaamse strategie

Tijdens een debat tussen Bart De Wever en Filip Dewinter, gisteravond in Terzake, werd helaas duidelijk dat de N-VA inzake de staatshervorming slechts tot wat gerommel in de marge bereid is. De facto zou dit neerkomen op de bestendiging van het Belgische federalisme. Van verregaande hervormingen, laat staat van Vlaamse onafhankelijkheid, is quasi geen sprake meer.

Tijdens het debat wees het Vlaams Belang andermaal op de noodzaak aan een gemeenschappelijke strategie van álle Vlaamse partijen. Onze partij is van mening dat de Vlaamse partijen nu reeds een minimumprogramma op tafel moeten leggen. Dat Vlaamse minimumprogramma bestaat al vele jaren: de in 1999 gestemde en herhaaldelijk in het Vlaams regeerakkoord opgenomen Vlaamse resoluties, die door de traditionele partijen steevast zijn vooropgesteld als basis voor een staatshervorming.

Die – weliswaar voorzichtige – resoluties leggen enkele belangrijke eisen vast: onder meer financiële en fiscale autonomie, splitsing van gezondheidszorgen en kinderbijslagen, splitsing van de nationale spoorwegmaatschappij en de volledige overheveling van de personenbelasting. Terwijl de Franstaligen partijen het wél eens zijn over de verdediging van de Franstalige belangen, is aan Vlaamse kant van dergelijk minimumprogramma geen sprake meer. De partijen die nu vage pleidooien houden voor hervormingen allerhande, vragen daarmee in feite een blanco cheque aan de Vlaamse kiezer.

Een gemeenschappelijke Vlaamse strategie en een minimaal eisenpakket moeten vermijden dat de traditionele partijen na de verkiezingen opnieuw instemmen met verregaande toegevingen aan de Franstaligen. Het Vlaams Belang wil dat de Vlaamse partijen de Vlaamse resoluties van 1999 herbevestigen als minimum minimorum voor welke gesprekken dan ook, en dat zij bereid zijn de Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur gebruiken. No