NV-A krijgt Belgisch mes op de keel

Het is niet omdat de koning het ontslag van preformateur Di Rupo geweigerd heeft, dat de impasse bij de regeringsonderhandelingen niet totaal zou zijn. Het is niet meer dan logisch dat N-VA en CD&V weigeren het extra geld van Brussel zomaar cadeau te doen zonder dat er duidelijkheid is over de uitvoering van de principes van de financieringswet. In zoverre die principes uitvoerbaar zijn, want het Vlaams Belang blijft er bij dat de Vlamingen zich met het princiepsakkoord over de financieringswet hebben laten rollen. Er mag trouwens aan herinnerd worden dat wat de financiering van Brussel betreft, het in 2008 bij de zogenaamde borrelnootjes ‘slechts’ over 190 miljoen euro structurele dotaties ging in plaats van de 500 miljoen nu. Het Vlaams Belang betreurt overigens dat SP.A en Groen! het Vlaams front hebben opgeblazen.

Voor het Vlaams Belang is het duidelijk dat we ons vandaag in een situatie bevinden die vergelijkbaar is met de situatie in Tsjecho-Slovakije in 1992, toen men tot de vaststelling kwam dat de standpunten tussen de deelstaten zo ver uit elkaar lagen dat er geen federale regering meer kon gevormd worden. Ook vandaag kan men niet anders dan vaststellen dat in België geen regering meer kan gevormd worden die de weerspiegeling vormt van de verkiezingsuitslag in het Noorden en het Zuiden van het land.

Nu ook de Vlaamse minister-president zich openlijk mengt in de debatten, moeten het Vlaams Parlement en de Vlaamse regering het laken naar zich toe trekken. Verdere onderhandelingen zijn immers heilloos. Om het met de woorden van Yves Leterme te zeggen: “Het federale overlegmodel heeft zijn limieten bereikt.” De komende uren en dagen zal het Belgische establishment alles op alles zetten om N-VA (en CD&V) opnieuw binnen de Belgische lijntjes te doen kleuren. Preformateur Di Rupo heeft op zijn persconferentie heel duidelijk de schuld van het voorlopig mislukken van de gesprekken bij de N-VA gelegd. Bij de linkerzijde, de Franstaligen, de vakbonden, het Hof en zelfs een deel van de Vlaamse pers – enkel de Belgische voetbalbond ontbreekt nog in het rijtje – primeert de Belgische raison d’état. N-VA staat dan ook voor een duidelijke keuze: toegeven aan de Belgische sirenenzang of zijn verkiezingsbeloften gestand doen.