Politieke moedwil van Nederlandsonkundige senaatsvoorzitter

Tijdens de openingszitting van de Senaat werd MR-senator Christine Defraigne aangesteld tot voorzitter van deze instelling. Dat deze dame niet al te best overweg kan met het Nederlands, bleek al snel uit haar eerste confrontatie met VB-senator Anke Van dermeersch.

Van dermeersch kloeg het feit aan dat zij en senator Guy D’haeseleer 52 voorstellen hadden ingediend ertoe strekkende de Senaat af te schaffen, want eigenlijk overbodig. De stukken waren wetgevingstechnisch correct opgesteld, volgens de richtlijnen zoals ze altijd vanuit de Senaat werden opgelegd. Maar blijkbaar is het moeilijk, al dan niet omwille van enige  nostalgie, om deze stukken gedrukt te krijgen. Want de diensten willen blijkbaar mordicus dat deze 52 voorstellen herleid worden tot één voorstel, in tegenspraak met de afspraken zoals ze in het verleden werden gemaakt. En dat vindt Van dermeersch niet correct.

Zoals gesteld bleek al snel uit de discussie daarover met senaatsvoorzitter Defraigne dat haar Nederlands alles behalve goed is. Een tekst aflezen gaat nog net, begrijpen wat anderen in het Nederlands zeggen, is blijkbaar al een stuk moeilijker en een onvoorbereide discussie in het Nederlands voeren gaat al helemaal niet meer. Zij meende immers begrepen te hebben dat Van dermeersch vroeg om een voorstel dat zij en senator Guy D’haeseleer over de afschaffing van de monarchie hadden ingediend, wilde intrekken.

Niet goed verstaan, of was het moedwil en een inmenging van de nieuwe senaatsvoorzitter in politieke aangelegenheden, terwijl ze zich vanuit haar functie neutraal moet opstellen?

In alle geval hoog tijd om deze instelling af te schaffen.