Reynders en C° voeren een misplaatste goednieuwsshow op over de begrotingscijfers

Op dinsdag 12 januari 2010 heeft de federale regering het begrotingsresultaat voor 2009 bekendgemaakt. Een begrotingstekort van maar liefst 5,9% BBP ofwel afgerond een tekort van 20 miljard euro en dat gekoppeld aan een opgelopen staatsschuld die nagenoeg 100% BBP bereikt of zowat 300 miljard euro bedraagt. Op het vlak van staatsschuld laten we alleen Griekenland en Italië achter ons. België behoort dus tot de slechte leerlingen van de Europese klas. Kortom, begrotingscijfers om van te duizelen en dus helemaal geen moment om een goed-nieuws-show op te voeren.

Maar blijkbaar liggen de minister van Financiën Didier Reynders en de staatssecretaris voor Begroting Melchior Wathelet er niet wakker van. In plaats van alles in het werk te stellen om het federale begrotingstekort op een structurele manier te beperken en de staatsschuld op een ingrijpende manier af te bouwen, hoopt de regering van Leterme II enkel op betere economische groeicijfers.

Na de puinhopen van Paars, zijn we aanbeland in het tijdperk van Leterme die alle problemen tijdens zijn regeerperiode verschuift tot na de verkiezingen van 2011. Alle aangekondigde werven zijn een nog veel grotere puinhoop geworden: De werf “staatshervorming” is begin dit jaar door Leterme himself afgevoerd tot na de verkiezingen 2011. De werf “asiel- en migratiebeleid” ligt op apegapen nu de regularisatieprocedure door de Raad van State geschorst is. Ook voor de werf “vergrijzing en de betaalbaarheid van de pensioenen” weet deze regering niet hoe ze die gaan aanpakken. De werf “begroting” is inmiddels verworden tot een “laissez passer” beleid. De Mathot-doctrine is weer helemaal terug van weggeweest (de staatschuld is er vanzelf gekomen, ze zal vanzelf wel weggaan).

Niettegenstaande deze dramatische begrotingstoestand, kan dit voor Vlaams Belang geen alibi zijn om niks te doen.  Crisismomenten zijn immers uitdagingen voor verandering. In het Engels zegt men “time for change”. Maar we zien helemaal geen “change”. Vlaams Belang ziet alleen maar stilstand, we zien alleen een geblokkeerde Belgische staat. Dus “no change”. We zien geen regering die het economisch weefsel versterkt, die het arbeidsmarktbeleid overhevelt naar de gewesten, we zien geen enkele aanzet tot meer fiscale autonomie.

We zien gewoon geen leiderschap vanuit de regering-Leterme.

Vlaams Belang is van oordeel dat we een streep moeten trekken door dit land want het federale niveau is zodanig geblokkeerd dat de deelstaten,  in casu Vlaanderen en de Vlaamse belastingbetaler, voor een dergelijk non-beleid een steeds hogere prijs moet betalen. Dat kunnen we in Vlaanderen niet langer aanvaarden. De 6 miljoen Vlamingen verdienen een beter staatsbestel.