Yogyakarta-principes

In de Senaat woedde een bitsige discussie over de Yogyakarta-principes. Kort samengevat herhalen die zowat alle mensenrechten, en stellen telkens expliciet dat die ook van toepassing zijn op holebi’s. Er was eigenlijk slechts één punt waar het Vlaams Belang het moeilijk mee had, en dat was de bepaling dat mensen recht hebben op asiel als zij in eigen land vervolgd worden omwille van hun seksuele geaardheid. Dat zou kunnen leiden tot een toestroom van tienduizenden “andersgeaarde” asielzoekers naar ons land. Maar ondanks dat was het Vlaams Belang van plan die resolutie over de Yogyakarta-principes goed te keuren. Anke Van dermeersch merkte alleen op dat de Yogyakarta-principes niets nieuws toevoegen, omdat zij eigenlijk allemaal al vervat zitten in de Universele Verklaring voor de Mensenrechten. Men moet er dus in de praktijk niet te veel van verwachten. De landen – vooral in Afrika en de islamitische wereld – die de gewone mensenrechten met voeten treden, zullen natuurlijk ook de Yogyakarta-principes aan hun laarzen lappen. Maar ondanks die randbemerkingen zou het Vlaams Belang de resolutie over de Yogyakarta-principes goedkeuren.

Zelfs die kleine kritische kanttekening was er echter voor Piet De Bruyn van N-VA te veel aan. Echte gelovigen keuren dogma’s blindelings goed, zonder kritiek te leveren en zonder na te denken. Waar gaat het allemaal eindigen als mensen zelfs beginnen nàdenken over politiek correcte stellingen, nietwaar? Hij had tevreden moeten zijn omdat ook het Vlaams Belang “zijn” resolutie wilde steunen, maar hij bleef ruzie stoken. Klaarblijkelijk voelt hij zich maar gelukkig met een duidelijke tweedeling in wit en zwart, met een duidelijk vijandbeeld en met het Vlaams Belang in de rol van zondebok. Dan moet hij zich niet afvragen waarom het nooit Vlaams Belangers zijn die homo’s aftuigen, maar bijna altijd islamitische immigranten. “Nieuwe Vlamingen” dus in het jargon van zijn partij, opgekweekt in de moskeeën die door zijn minister Bourgeois gesubsidieerd worden.