De islam en de vrijheid van meningsuiting

In Nederland laait het debat over de vrijheid van meningsuiting in relatie tot de islam weer op. Het begon met een spraakmakende aflevering van ‘Zomergasten’, waarin de Nederlandse cabaretier en vrijdenker Hans Teeuwen toegaf dat hij uit angst voor islamitisch geweld aan zelfcensuur doet. Teeuwen liet een fragment zien van de bekende Britse islamcriticus Pat Condell, die in een van zijn befaamde toespraken fel kritiek levert op de islam en de moslimwereld. Teeuwen vertelde daarbij: “Ik ben bang voor geweld. Ik loop niet de hele tijd met angst rond. Maar ik loop wel met zelfcensuur in m’n hoofd rond. Ik ben wel ergens tegenaan gelopen, dat het niet vrijblijvend meer is om er grappen over te maken of te ridiculiseren.” En: “Islamofobie is een raar begrip. Alsof kritiek op een religie een ziekte is. Ik denk niet dat het een ziekte is om weerzin te hebben tegen religie in het algemeen en in het bijzonder tegen de islam.” Theodor Holman, een Nederlandse columnist en beste vriend van de door de jihadist Mohammed Bouyeri afgeslachte Theo Van Gogh, schreef in een opmerkelijke column dat niemand de kern benoemde, namelijk dat onze vrijheid van meningsuiting anno 2013 in het geding is, belaagd door islamterreur.

“Moge Allah je vernietigen”

Vervolgens was er een opmerkelijk optreden van de jonge Nederlandse vrouw Monique Samuel, Koptische christen en een in Nederland veelgevraagd Egyptewatcher. In het Nederlandse debatprogramma ‘Knevel & Van den Brink’ vertelde ze dat ze, vanwege haar kritiek op de Moslimbroederschap – maar allicht ook omdat ze een Arabisch christen én homoseksueel is, dat betekent twee keer ‘pech’ -, dagelijks wordt bedreigd omdat ze ‘islamofoob’ zou zijn. Ze wordt niet alleen verbaal bedreigd (“Moge Allah je vernietigen!”) maar ook fysiek, zoals pas nog door drie Marokkaanse jongens op straat, zo vertelde ze. Anders dan Hans Teeuwen deed Monique Samuel echter een enorme knieval, door zich live op televisie te richten tot ‘alle moslims in Nederland’ met een emotionele oproep om haar met rust te laten. Ze deed dit zelfs deels in het Arabisch.

Monique Samuel (afwisselend in het Nederlands en in het Arabisch): “Ik wens u de zegeningen van God en zijn barmhartigheid. En ik wens u een hele gezegende Ramadan. Ik zal morgen de Ramadan houden, de hele dag, vasten met u, meer dan 16 uur, Nederlandse zon- en maanschema aanhouden. Om te laten zien dat ik respect heb voor de islam en dat ik respect heb voor moslims en dat ik hen als mijn grootste vrienden beschouw. Ik veracht de Profeet niet. Nee, ik bewonder zijn wijsheid. Vrede zij met hem. En vrede zij met alle gelovigen. En ik vraag u dit conflict in Egypte niet te zien als een christen-moslim-conflict. Het is een conflict van mensen die vrijheid willen en democratie. En dat wens ik u ook toe.”

Met dit betoog ontpopte Samuel zich tot een ware (Egyptische) christelijke dhimmi onder moslimheerschappij. Presentator Andries Knevel sloot af door te zeggen dat Samuel “nu een soort levensverzekering” had afgesloten. “Ze hebben je allemaal gehoord, ze doen je niks meer…” Aldus Knevel. “Hoe heeft het zover kunnen komen dat een nieuwsduider via nationale televisie moslims moet smeken haar alsjeblieft met rust te laten?”, vroeg men zich terecht af bij de Dagelijkse Standaard. Telegraaf-columniste Nausicaa Marbe had het over een “warrige liefdespreek van Monique Samuel” en stelde: “De religievriendelijke Samuel acht zich genoodzaakt haar belagers op straat en internet haar respect, bewondering van de profeet en vriendschap voor alle moslims in duidelijke, met Arabische formules versierde Jip-en-Janneketaal te betuigen. (…) De logica van de bedreiger wordt schoorvoetend overgenomen.” De Nederlandse journalist en islamcriticus Joost Niemoller legde in zijn analyse ‘Angst, aandacht, islam’ de vinger op de zere plek en betrok daarbij een gelijkaardige recente zaak, met de Nederlands-Turkse columniste Ebru Umar. Zij had het gewaagd om een column te schrijven waarin ze kritiek levert op de geluidsoverlast door een moskee, die in haar badplaats in Turkije reeds om 4 uur ’s morgens oproept tot het gebed. Niemoller gaf een antwoord op de vraag: “Ebru Umar en Monique Samuel worden bedreigd door moslims en nemen afstand van islamkritiek. Hoe komt dat?”

Tweede Wilders-proces

Ondertussen is er in Nederland opnieuw een rechtszaak bezig waarbij de vrije meningsuiting op het spel staat. Zeg maar gerust een tweede ‘Wilders’-proces, maar dan tegen de nog vrij onbekende Robert De Jonge. De jongeman had tijdens een televisie-interview (nu reeds twee jaar geleden), in het kader van een programma over Geert Wilders en zijn aanhangers, zijn mening over de islam gegeven. Zo zei hij onder meer dat de islamitische profeet Mohammed een ‘kleuterneuker’ is en dat Arabieren ‘kontenbonkers’ zijn. Niet dat het zo fijnzinnig, fatsoenlijk of beschaafd is om Arabieren ‘kontenbonkers’ te noemen, maar in onze vrije samenleving moet men het recht hebben om dit soort zaken te zeggen. Het is dan ook over de ‘Arabieren zijn kontenbonkers’-uitspraak dat deze enorm belangrijke rechtszaak inzake vrije meningsuiting gaat. Door de mainstream media wordt ze echter (bewust) genegeerd, zelfs in deze komkommertijd. In het niet politiek correcte mediacircuit, dat zich grotendeel online bevindt, schreef journalist Joost Niemoller over deze zaak evenwel een uitgebreide en bijzonder interessante analyse getiteld ‘Maakt de islam kontenbonkers van Arabieren?’ De eis voor Robert De Jonge is 500 euro of tien dagen hechtenis. De uitspraak volgt op 15 augustus; wordt dus ongetwijfeld nog vervolgd.

Geen respect voor Mohamed

Tot slot was er naast al deze malaise, veroorzaakt door de import van de islamitische cultuur, een licht in de (Nederlandse) duisternis. Dat licht heet Hafid Bouazza, een briljant Nederlands auteur van Marokkaanse afkomst. In het licht van alle recente gebeurtenissen schreef hij, op de lezenswaardige blog van een vriendin en met gevaar voor eigen leven, een pareltje getiteld ‘Verkreupeling door constante vrees’. Bouazza’s stuk werd – hulde daarvoor, De Morgen en De Standaard kunnen er van leren – de dag nadien gepubliceerd door de doorgaans o zo politiek correcte Nederlandse krant NRC Handelsblad. We citeren de slotparagraaf van Bouazza’s pennenvrucht: “Moslims, ik respecteer jullie religie niet; ik heb niet eens een atoom van eerbied voor de dagelijkse en jaarlijkse rituelen, voor de verboden en geboden van jullie godsdienst. Ik heb geen respect voor de mythe van Mohammed. Ik vind Allah een armoedig verzinsel. De hoeri’s zijn een lachertje. Geweld is voor mietjes. Dreigen is voor leeghoofden (ga toch werken). In den beginne was het woord en het woord was bij de mens en in het einde zal er het woord zijn, want een mens heeft meer woorden dan hartslagen tot zijn beschikking. Gebruik de handen om een pen te grijpen of toetsen te beroeren en niet om ze tot vuisten te ballen. Evolueer.”

De auteur, Sam van Rooy, is publicist, medewerker op het Vlaams Belang-studiecentrum, en medesamensteller en -auteur van ‘Europa wankelt. De ontvoering van Europa door de EU