Grijze ambtenaren
De vergrijzing treft heel de samenleving, en natuurlijk ook de ambtenarij. In sommige diensten zal de helft van het personeel van provincies en gemeenten binnen tien jaar op pensioen gaan. In enkele kleinere diensten zelfs bijna iedereen. Alle werknemers zijn daar vijftigplussers. De ambtenarij is geen knelpuntberoep, dus men zal in de meeste gevallen wel jongere vervangers vinden. Alleen voor enkele gespecialiseerde functies zal dat problemen opleveren. Maar zelfs àls men genoeg nieuw personeel kan aanwerven, dan zal het verlies aan ervaring en continuïteit vérstrekkende gevolgen hebben. Kan men zich een dienst voorstellen die volledig uit onervaren nieuwelingen bestaat? Waar niet één oudere collega meer is aan wie men kan vragen hoe dat nu juist zit met die complexe dossiers? Of zelfs maar wààr dossiers van enkele jaren geleden te vinden zijn in de archieven of het computersysteem? Hoe goed kan een brandweerploeg functioneren als die volledig uit groentjes bestaat die nog nooit een échte brand hebben geblust? Als er niet één ervaren veteraan meer bij is?
Twintig jaar geleden zou het eenvoudiger geweest zijn op de vergrijzing te anticiperen. Iedereen die een simpele statistiek kon aflezen, had dit moeten zien aankomen. Men had bijvoorbeeld kunnen zorgen voor een evenwichtiger leeftijdspiramide bij de aanwervingen. Maar beleidsmakers denken nu eenmaal slechtst zelden verder vooruit dan de eerstvolgende verkiezingen… Nu zal het veel moeilijker zijn de schok van de vergrijzing op te vangen. Men kàn ambtenaren natuurlijk dwingen langer te werken. Brandweermannen of havenarbeiders ouder dan zestig kunnen hun werk misschien niet meer aan, maar ambtenaren zeker wel. Toch is dat geen oplossing op lange termijn. Daarmee schuift men het probleem alleen maar voor zich uit. Ook de politiek correcte pleidooien om meer migranten in overheidsdiensten aan te werven, bieden slechts schijnoplossingen. Dat zal de problemen alleen maar verergeren. Al te veel migrantenjongeren hebben daarvoor niet de vereiste diploma’s, niet de juiste mentaliteit en niet de vereiste neutraliteit.
De vergrijzing van het ambtenarenapparaat en de te verwachten uitstroom van oudere, ervaren en moeilijk te vervangen werknemers staan natuurlijk niet los van de ontwikkelingen in de bredere samenleving. Staat niemand ooit stil bij de absurditeit van de demografische situatie van de meeste Europese industrielanden? Als men de immigratie buiten beschouwing laat, dan sterven er meer mensen dan er geboren worden. De bevolking in straatarme ontwikkelingslanden neemt nog altijd toe. Maar in onze verzorgingsstaten, met hun enorme rijkdom, hun ongeëvenaarde vrijheid en hun wijd vertakt netwerk van sociale voorzieningen, sterven de Europese volkeren uit. In een dicht bevolkt land als het onze zou men gezonde argumenten kunnen aanhalen voor een geleidelijk krimpscenario, tenminste als men dan geen immigranten meer toelaat. Maar dit is geen gezonde krimp. Dit is een catastrofale implosie. Als we deze trend niet keren – in de eerste plaats door een verstandige gezinspolitiek – dan zullen wij verder uitsterven. Dan zal onze beschaving binnen een eeuw niet meer bestaan. Dan gaan wij de weg op van de Amerikaanse Indianen of de Australische Aboriginals. Dan worden we in ons eigen vaderland een oude, krachteloze minderheid die overheerst zal worden door buitenlanders. De vergrijzing van het ambtenarenapparaat zal dan nog het kleinste probleem zijn.
